De auteur schreef dit boek oorspronkelijk als cadeau voor bij de (Nederlandse) Maand van het Spannende Boek en als zodanig is het heel geschikt, maar als zelfstandige novelle schiet het verhaal iets tekort. Wel is de plot aardig in elkaar gezet. De Ierse Siobhan is getrouwd met een Engelsman en woont in een Engels dorpje met weinig bewoners en veel verveling. Ze helpt haar gehandicapte Ierse buren met de boodschappen en ook steunt ze hen wanneer hun zoon voor moord is gearresteerd, maar gesprekken met de inspecteur van politie maken haar onzeker over hun betrouwbaarheid. Het doel van Walters is, volgens haar voorwoord, vooroordelen aan de kaak te stellen. Wat ze precies wil, blijft onduidelijk: het is triest dat Siobhan in het laatste hoofdstuk, nadat alle criminele achtergronden van haar Ierse buren al bewezen zijn, hen ook nog eens neerzet als oplichters van zowel de bijstand als van haarzelf. Het boek is opgebouwd uit korte scènes met datum en tijd erbij om dynamiek te suggereren, waarmee het ook lijkt op een script voor een televisiefilm. Kortom: aardige plot maar een matige psychologie. Verberg tekst