Klimaatverandering is het actuele thema van dit boek, dat zogenaamd geschreven is door Frida (12). De schrijfstijl sluit daardoor nauw aan bij die van de doelgroep. Frida is bekend van het jeugdboek 'Relmuis!' (2018). Met veel gevoel voor humor legt Frida eerst uit wat klimaat eigenlijk is. In 33 korte thema's gaat ze o.a. in op hoe de verwarming tot stand kwam en wat we kunnen én moeten doen om het tij te keren. Frida maakt goed duidelijk dat het broodnodig is om meer bewust met het klimaat om te gaan; af en toe proef je haar boosheid over het ‘domme klimaatgedrag’ dat we er allemaal op nahouden. Ze geeft heel concrete tips over hoe we de beste keuzes kunnen maken én laat zien dat je als kind invloed kunt uitoefenen door bijv. je ouders te helpen met het kiezen van de minst belastende boodschappen. Het boek heeft een royaal, bijna vierkant formaat en is vormgeven in scrapbook-stijl. De vele korte teksten staan op 'vastgeplakte losse velletjes lijntjes- en ruitjespapier' (dat leest niet altijd prettig) tegen een achtergrond van zogenaamd gerecycled grof papier. Daaromheen staan kleine grappige kleurenillustraties. Niet al te grote lettertypes, veelal blauw. Geen register of inhoudsopgave. Relevant thema, enorm informatief en de teksten lezen als een trein. Vanaf ca. 11 jaar. Verberg tekst

Een schoolwerk over het klimaat, zo is dit boek opgevat. In scrapbook-stijl wordt er per twee pagina's een vraag behandeld. De eerste items zijn vrij algemeen over de aarde en de opwarming. Naarmate het boek vordert, wordt het steeds specifieker en heftiger. De actualiteit met Greta Thunberg en de klimaatbetogingen worden toegelicht, net zoals ons vervoer en onze voeding onder de loep wordt genomen. In het totaal zijn er vierendertig vragen waarop een bondig antwoord wordt gegeven, met steeds veel kleine illustraties die kriskras over het blad verspreid zijn. Regelmatig kom je extra informatie tegen in de vorm van 'Frid@pedia', waar FSC-hout, ecologische voetafdruk, CO2 wordt toegelicht.

Er moet iets gebeuren, we zijn niet goed bezig. Dat weten we en dat moet zo veel mogelijk gezegd worden, maar of het op deze vulgaire manier moet, daar heb ik mijn bedenkingen bij.  Moet er echt om de halve bladzijde een scheldwoord staan? Alles wordt heel duidelijk en op kinderniveau uitgelegd. Met heel wat humor, maar deze is niet altijd gepast. Met doemdenken raken we niet vooruit, integendeel, mensen raken ontgoocheld, gefrustreerd en ten slotte haken ze af, omdat er toch niets aan te doen is. Dit boek mist de stuwende kracht achter het idee om te veranderen, want ik vrees dat met schelden en iedereen beschuldigen er niet veel vooruitgang geboekt gaat worden.

Verberg tekst