Grace Maclean gaat op een winterdag paardrijden met haar vriendin Judith. Op een steil pad raken ze in moeilijkheden, de paarden glijden van de weg af en een naderende truck zorgt voor een vreselijk ongeluk. Judith overleeft de klap niet, Grace verliest een been, haar paard raakt volledig getraumatiseerd. Graces moeder, Annie, een carrièrevrouw die weet wat ze wil en het ook krijgt, voert dochter en paard van New York naar Montana, waar ze de befaamde paardenfluisteraar (een soort genezer) Tom Booker engageert. De wijsheid en het inzicht die hij tentoonspreidt, zijn dusdanig dat niet alleen meisje en paard, maar de hele omgeving er beter van wordt.

Nicholas Evans kletst zijn hele roman gewoonweg in de vernieling. Hij heeft een tomeloze drang elke situatie breedvoerig te gaan beschrijven, van elke handeling wordt het hoe en waarom tot in den treure uitgelegd, elke emotie wordt in een overlast van woorden gesmoord. Een klein beetje gevoel voor maat had hier een best genietbaar -- hoewel voorspelbaar en overdreven romantisch -- boek van kunnen maken. [Jen de Groeve]

Na een afschuwelijk ongeluk met paarden, waarbij een meisje en haar paard dodelijk verongelukken, blijft een ander meisje zwaar gewond achter, net als haar paard. Mede dankzij de hulp van een paardenman in hart en nieren herstellen paard en meisje van een zwaar trauma. Liefde tussen mensen en tussen mensen en paarden zijn de thema's van dit boek. Op een uiterst onderkoelde, bijna droge toon vertelt de schrijver over de drama's, waardoor de kracht van dit schitterende verhaal nog groter wordt. Het is duidelijk dat de betrokken mensen lijden, maar nergens wordt dat benadrukt door het taalgebruik. Een boek om in één ruk uit te lezen. Pocketeditie; kleine druk, krappe marge. Verfilmd door en met Robert Redford.