Mensen veranderen. Dat weet Wilson Lewis maar al te goed, en toch is het een schok wanneer hij beseft dat zijn eigen huwelijk aan het verwateren is. Lewis is een nuchtere man en als notaris is hij vooral begaan met zijn werk. De schok komt er als hij de 29e verjaardag van hun huwelijk vergeet. Als zijn dochter Anna haar huwelijk aankondigt, bedenkt Wilson een plan om zijn eigen huwelijk nieuw leven in te blazen.

Nicholas Sparks kruipt in de huid van Wilson en vertelt het verhaal van de voorbereiding van de bruiloft. Afwisselend gaat het ook over zijn eigen huwelijk, hoe hij Jane leerde kennen, hun verwachtingen, hun gelukkige momenten en hoe het liefdesvuur beetje bij beetje uitdoofde. Hij doet dat in de stijl van Wilson: analytisch, bedacht en afgemeten. Sparks beschrijft Wilson als een realistische man, helemaal niet sentimenteel, hoewel niet zonder emoties. Zijn vrouw daarentegen komt uit een romantisch gezin. Haar vader Noah schreef zijn vrouw af en toe een liefdesbriefje en na de afwas dansten ze vaak samen in de keuken. Wilson en Noah hebben een goede band met elkaar. Toch lukt het Wilson maar niet de goede raad van Noah op te volgen om zijn vrouw een brief te schrijven over zijn gevoelens voor haar . Wilson is wel de enige die Noah begrijpt als deze laatste elke dag de zwaan gaat voeren in het park, en in dat prachtige dier het symbool ziet van zijn overleden vrouw.

Dit verhaal is een pleidooi voor een hartelijke en openhartige huwelijksrelatie. Het leert ook dat onschuldige verwaarlozing en gewenning makkelijk de liefde uitdoven, en dat het moeilijk is om een verkild huwelijk weer liefde in te blazen. [Maria Sys] Verberg tekst

In deze liefdesroman vergeet de 56-jarige jurist Wilson zijn 29ste huwelijksdag. Zijn vrouw Jane is diep teleurgesteld en dat is reden voor Wilson om zijn huwelijk grondig te overdenken. Het lijkt alsof de echtelieden uit elkaar gegroeid zijn, maar Wilson probeert via een list zijn vrouw weer voor zich te winnen en nieuw elan in hun huwelijk te brengen. Hij organiseert in het geheim op hun dertigste huwelijksdag een bruiloft met zijn eigen vrouw, compleet met ringen, priester en een receptie. Een lief en romantisch verhaal, met lichte pen geschreven in de ik-vorm, vanuit het perspectief van Wilson, in een directe, toegankelijke en intieme stijl. Liefhebbers van stevig proza zullen niet aan hun trekken komen, daarvoor is de roman te braaf en wellicht te zoet. Toch zullen veel lezers zich in het verhaal herkennen. Voor een groot publiek.