Oliver Sacks kwam in 1986 voor het eerst in aanraking met doven, hun (unieke) gebarentaal, hun sociaal-emotionele problemen in de wereld van stilte en onbegrip, hun specifieke plaats in de samenleving, hun eigen cultuur. Hij is begaan met hun 'lot'. In het boek dat uit drie delen bestaat, is het tweede deel het sterkst. Hij wisselt voortdurend de essayvorm af met heel persoonlijk getinte semi-wetenschappelijke verhandelingen over de geschiedenis van opvoeding en onderwijs aan doven, de plaats van gebaren en gebarentalen en gedachten over taal (filosofie) en denken. Neurologische processen krijgen ook de aandacht. De lange voetnoten bevatten zeer waardevolle informatie, die hijzelf denkbeeldige excursies noemt, naar believen te lezen. Het derde deel is de heftige geschiedenis uit 1988 van de Gaullaudet universiteit en de strijd voor een dove directeur. Een onevenwichtig werk dat toch lezenswaardig is voor allen die zich met doofheid bezighouden (ouders zowel als beroepskrachten). Met verwijzingen naar Amerikaans literatuur en verklarende woordenlijst. Verberg tekst