Catherine (ik-figuur) woont in New York, waar zij een dansacademie leidt. Ze denkt terug aan haar kindertijd met haar vader in Parijs. Haar moeder, die balletdanseres is, is naar Amerika vertrokken om aan haar carrière te werken. Catherine houdt erg van dansen. Dan legt ze haar bril even weg en verkeert in een andere wereld. Ze doet dat ook in het gewone leven, net als haar vader die op zijn werk zijn bril afzet om de dagelijkse sleur te ontlopen. Uiteindelijk vertrekken ze samen naar Amerika om zich daar bij Catherines moeder te voegen. Op werkelijk briljante wijze wordt het motief van het afzetten van de bril om de wereld op een andere wijze waar te nemen, uitgewerkt. Ook de liefdevolle relatie tussen Catherine en haar vader wordt mooi neergezet. Op de juiste momenten bevat het verhaal humoristische, soms ironische passages, zeker in de relatie tussen vader en zijn compagnon, die hij tegenover Catherine De Klier noemt. De sfeer van Parijs halverwege de vorige eeuw wordt goed getroffen. De karakteristieke illustraties van Sempé (bekend van zijn illustraties bij ‘Le petit Nicolas’) sluiten hier naadloos op aan. Vrij grote uitgave. De auteur ontving in 2014 de Nobelprijs voor de Literatuur. Vanaf ca. 10 jaar. Verberg tekst

We mogen blij zijn dat Modiano vorig jaar de Nobelprijs Literatuur won, anders was dit fijne verhaal wellicht nooit in een Nederlandse vertaling verschenen. Het originele werk dateert immers al van 1988. Gelukkig zorgde de hernieuwde belangstelling voor ‘s mans werk ervoor dat we dit pareltje nu ook in het Nederlands kunnen lezen.

Nostalgie is de term die dit boek het meest typeert. Heerlijk om de tekeningen van Sempé nog eens te zien. Warme herinneringen aan de kleine Nicolaas doken meteen op. Ze accorderen ook perfect bij het al even nostalgische verhaal.

Dit verhaal moet het niet hebben van spanning, avontuur of plotse plotwendingen, maar drijft volledig op de jeugdherinneringen van Catherine Certitude, het hoofdpersonage. Zij beschrijft, bijna dertig jaar later, haar belevenissen met haar vader in Parijs, toen haar moeder al teruggekeerd was naar New York. Haar vaders schimmige zakentransacties, haar dierbare danslessen bij een lerares die zich een exotisch Russisch accent aanmeet, de herinneringen aan haar moeder die een prima danseres is ... het zijn enkele mooie scènes die drijven op sfeer en lichte weemoed.

Fijn is ook de symboliek van de bril: als vader en dochter hun bril afzetten, zien ze de wereld wat wazig, zonder de scherpe kantjes. Zo klein, zo simpel kan een heel wereldbeeld neergezet worden.

Dat Catherine en haar vader uiteindelijk naar New York zullen trekken voor een hereniging van het gezin, draagt alleen maar bij aan het liefdevolle verhaal dat hier wordt neergezet.

Voorlezen vanaf een jaar of zeven, zelf lezen vanaf een jaar of negen, maar o zo mooi voor alle volwassenen die het kind in zichzelf niet vergeten zijn. En dat geldt hopelijk voor ieder van ons.

Verberg tekst