Als Pa een emmer met Schotse zalm meeneemt, zit daar een Selkie in, een klein wezentje uit Schotland. Volgens opa Weerwolf moet het zo snel mogelijk terug naar z'n geboortemeer, anders gaat het dood. Dolfje, Noura, Pa, Timmie en Leo vertrekken op de dag dat het volle maan is. Het leek zo gemakkelijk, maar wat moet je denken van het enge kerkhof, de loensende taxichauffeur en die stem die Dolfje de hele tijd hoort en waarvan hij denkt dat het van mevrouw Krijtjes is, de buurvrouw. Is het echt of fantasie? Vijftiende deel uit de serie 'Dolfje Weerwolfje' waarin Dolfje o.a. te maken krijgt met een weerpier en het monster van Loch Ness. Weer een fantastisch (voor)leesboek vol spanning en humor en met een beetje Schotse cultuur. In vlotte stijl en helder geschreven, in korte zinnen met perfect passende, kleurrijke, gedetailleerde illustraties. Paul van Loon verstaat de kunst om een spannend boek te schrijven dat door humor en vriendschap 'verzacht' wordt en waar de lezer geen nachtmerries aan overhoudt. Een aanrader voor zowel jongens als meiden vanaf ca. 7,5 jaar. Verberg tekst

Dit is het vijftiende optreden van Dolfje, die eens in de maand bij volle maan een weerwolfje wordt. Dolfje heeft ondertussen al een hele hoop goedaardige weerwolfvrienden. In een emmer zalm vindt Dolfje een wezentje. Opa (ook weerwolf) weet dat het een Selkie is. Die komen voor in Schotse verhalen, zegt hij. Het wezentje ziet eruit als een zeehond en het moet zo vlug mogelijk terug naar Schotland in het meer van Loch Ness waar het thuishoort. De Selkie zou dus iets kunnen te maken hebben met het legendarisch monster van Loch Ness. Met zijn vader, ook een weerwolf en zijn vrienden vat Dolfje de reis naar Schotland aan. Dat loopt natuurlijk niet van een leien dakje. Ze worden belaagd door duistere figuren die hen de Selkie willen ontfrutselen want de huid van de Selkie zou bijzondere eigenschappen bezitten. Met een hoop handigheid, evenveel geluk en wat magie slagen onze vrienden in hun opzet.
Alhoewel deze boeken een lay-out hebben afgestemd op beginnende of moeilijke lezers - elke zin staat op één enkele regel, veel illustraties - toch is het taalgebruik allesbehalve eenvoudig. Er staan veel Engelse woorden en korte Engelse zinnen in in, bv. Greyfriars Churchyard, Highland Games, 'Sorry I left the door open'. En Leo, ook een weerwolf bij het gezelschap, spreekt een zeer kromme taal die aan de GVR doet denken: Hebtst MacLeo dat goedig onhoudtst of niets? Dat zullen kinderen wel grappig vinden maar of ze het altijd kunnen lezen ... De spanning wordt geregeld wat opgeklopt. Hoe had het anders zo'n dik boek kunnen worden? Dit vijftiende deel over Dolfje is het resultaat van een zeer geslaagde reis door Schotland van de auteur; foto's op de achterflap zijn er het bewijs van. Ik ben niet erg enthousiast over deze boeken, maar kinderen van een jaar of acht zullen ze mogelijk graag lezen.
Verberg tekst