Verzameling van veertien theatrale liedjes met cd, voor elke dag twee (van maandagochtend t/m zondagavond). Telkens staat de tekst (in vaak kleine letter) op de linkerpagina, met rechts een foto van zangeres Sien in een passende pose en cartooneske tekeningetjes. Kinderen in België kennen Sien Wynants van Ketnet. Met haar hoge zangstem vertelt ze o.a. over eten, spelen, bang zijn, lui zijn en slapen. De vrij experimentele muziek met blaasinstrumenten en achtergrondzang zal niet elk kind aanspreken. De (jazzy) dagliedjes zijn vrolijk en druk, liggen niet zo gemakkelijk in het gehoor en nodigen niet uit om mee te zingen. De teksten zijn soms moeilijk verstaanbaar doordat het orkest een eigen verhaal vertelt. De slaapliedjes zijn melodieuzer en bieden tegenwicht. De doelgroep is onduidelijk. Sommige liedjes lijken qua taalgebruik voor kinderen van ca. 4 jaar (oogjes toe; knuffel), andere liedjes met woorden als koolhydraten en concentreren voor oudere kinderen. Gedoseerd luisteren naar de cd zal het beste werken. Het boek is vooral een kijkboek voor kinderen die niet genoeg kunnen krijgen van (hun idool) Sien. Vanaf ca. 4 t/m 8 jaar. Verberg tekst

Ketnetwrapster Sien bijt zich vast in veertien kinderliedjes rond slapengaan en wakker worden. Het achterliggende idee is van Peter Spaepen en werd prima uitgewerkt aan de hand van zeven liedjes rond slapengaan en zeven andere rond het thema wakker worden. Het ene nummer is het andere niet, maar sommige blijven echt wel meteen in je hoofd plakken.
Ik heb enkel een probleem met de uitvoering. De muziek is prachtig en fantasierijk uitgevoerd door (delen van) een orkest, maar zoals vaak in dit soort projecten lijkt het alsof er daarnaast een ‘gezicht’ gezocht werd om een concept te vertegenwoordigen. Ik apprecieer ten zeerste het enthousiasme dat deze wrapster uitstraalt, op tv zowel als op deze cd, maar helaas staat enthousiasme niet altijd gelijk aan toonvastheid. In sommige nummers staat haar stem niet sterk genoeg tegenover het orkest en komt die er niet bovenuit, in andere nummers (voornamelijk de meer ingetogen nummers) komt haar stem dan weer wel beter tot haar recht. Zo zijn de nummers twee en zes opvallend mooier. In andere liedjes ligt het dan weer aan het arrangement, zoals in Master of the universe: waarom dat gebrul?
Het boekje werd treffend geïllustreerd en vormgegeven door Emma Thyssen en is een leuke aanvulling bij de liedjes. Elk liedje werd voorzien van een tekst en een foto van Sien die het onderwerp uitbeeldt. Er werden vrolijke collages gemaakt, maar de foto’s zouden soms beter geïntegreerd kunnen zijn in de eigenlijke illustratie.
Verberg tekst