Inbrekers! Dat dacht Suzy toen ze om twee uur ’s nachts wakker werd van een vreemd en hard geluid. Ze kon haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en ging toch een kijkje nemen om te weten te komen waar al dat lawaai vandaan kwam. Inbrekers maken immers niet zo’n kabaal wist ze logisch te bedenken. In de gang van haar huis trof ze een trol aan die een treinspoor aan het aanleggen was. Onmogelijk! Voordat Suzy het goed en wel besefte was ze op een trein gesprongen die over het spoor denderde. De Trein naar Onmogelijke Bestemmingen: De Onmogelijke Post Express. De trollenjongen Wilbert die op deze trein zit, geeft Suzy de opdracht om een vervloekt pakketje af te leveren bij vrouwe Crepuscula, een angstaanjagende tovenares. Maar dan begint het pakketje tegen Suzy te praten …

Een fantasieverhaal met de snelheid van een trein waardoor het soms moeilijk is om alle personages aanvankelijk te behappen. Eens je mee op dreef bent met het verhaal, vormt dat geen probleem meer. Voor P.G. Bell is dit zijn debuut. Hij heeft in het verleden allerlei beroepen uitgeoefend, maar bleef ervan dromen om schrijver te worden. Gelukkig voor hem was dat geen onmogelijke bestemming! Het verhaal is vlot geschreven en moeilijk om te lossen omdat het zo’n vaart neemt. De wendingen zijn best creatief en origineel en de plot is verrassend. In 34 hoofdstukken raakt de Express op haar (voorlopige) eindbestemming.

De illustraties in het boek zijn allemaal in grijstinten. Ze ademen vaak een dreiging uit en komen erg druk over. Posthoorntjes en stoomwolkjes komen regelmatig voor om een nieuw hoofdstuk aan te kondigen of om alinea’s te scheiden.

Een leuk boek voor iedereen die van het genre houdt.