Regen en natte sneeuw, een grauwe stad, droefgeestige straten. In die triestheid nu moet de brave Onderzoeker een golf van zelfmoorden bij de Onderneming zien te klaren. Wat volgt is een kafkaiaanse worsteling door te dringen tot het innerlijk van dat bastion van beton, een niet meer op menselijke maat toegesneden samenleving. Een muffe hotelkamer, een telefonische noodkreet, schransende toeristen, haveloze illegalen, onheuse bejegeningen, verkeersoverlast en soortgelijk ongemak markeren de route naar het dominante bolwerk en vormen significante taferelen ter illustratie van het klimaat van beklemming en vervreemding. Moeizaam ingesluisd in het strikt gereglementeerde, technologisch geavanceerde machtsblok verliest de volhoudende Onderzoeker dan toch geleidelijk grip op de gebeurtenissen, loopt hij vast in een doolhof van wanen. Is er nog redding, een uitgang? Het resultaat is een deprimerende parabel, die dank zij de compositorische kwaliteiten van Claudel (1962) de cultuurpessimistische clichés ontstijgt en in dit beperkt geschetste bestek een mondiale dreiging aansnijdt. Paperback; normale druk. Verberg tekst