Wanneer Haas een boom vol lekkere peren ziet, wil hij er natuurlijk eentje plukken. Hij springt en springt en springt ... Maar hoe hij ook zijn best doet, hij kan er niet bij. Ook Beer lust wel graag zo'n sappige peer, maar ook voor hem hangen ze te hoog. Haas haalt drie stoelen, twee voor hem en een voor Beer. Daar is Beer het niet mee eens. Hij vindt het niet eerlijk verdeeld. Dat klopt, dus Haas zet snel een stoel opzij. Staand op de stoel kan Beer bij de heerlijke peren. Hij smult erop los! Haas kijkt teleurgesteld toe. Zelfs als hij op de stoel staat, hangen de peren nog veel te hoog voor hem. Gelukkig passeert er net een wijs torretje. Hij legt uit aan Beer en Haas dat hetzelfde niet altijd eerlijk is. Als de twee het begrijpen, worden de stoelen herverdeeld en smikkelen ze samen van de peren. Tot Torretje zorgt voor een grappig, onverwacht einde ! 

Met korte, heldere zinnen doet Pippa Goodhart een lesje over 'eerlijk' uit de doeken. Het gebruikte lettertype is eenvoudig en speels en leunt aan bij de eenvoud van het verhaaltje. Beer en Haas werden digitiaal uitgewerkt. Hun weergave is vrij grof, zonder veel details. Het belangrijkste zijn hun gelaatsuitdrukkingen, daar besteedde Anna Doherty voldoende aandacht aan. Subtiele veranderingen in de lijnen van wenkbrauwen en mond zorgen ervoor dat je duidelijk ziet hoe Haas en Beer zich voelen. 

Een prettig voorleesverhaal over de nuances van het begrip 'eerlijk'. Het verrassende einde zorgt voor een ludiek staartje. Aandachtige kleuters kunnen het misschien wel voorspellen?