Heleen is een vrouw van middelbare leeftijd, die inzit met het feit dat ze al zo'n half jaar niet meer gevrijd heeft (haar man, de goeierd, respecteert dat, maar zou hij echt geen vriendinnetje hebben?), dat haar adolescente zoon, op reis in Australië, wél een seksleven heeft en dat Lizzy van 12 zich wel erg tot een oudere man aangetrokken voelt. Maar het zorgelijkst is ze over de relatie met haar moeder, zeker nu ze een herseninfarct heeft gekregen en niet meer zelfstandig kan wonen. Afstand is er altijd geweest tussen hen en nu moeder hulpbehoevend is, wordt Heleen meedogenloos geconfronteerd met zichzelf en met de manier waarop ze in de wereld staat.

Problematische relaties zijn Dorresteins sterke kant. De absurde kantjes blootleggen in het contact tussen Heleen en haar van spraak en oordeelsvermogen beroofde moeder, ze smult ervan. En de lezer met haar, want bladzijde na bladzijde presenteert ze intens pijnlijke situaties in een luchtige, grappige verteltrant. Haar vakkennis staat er garant voor dat de tragiek er niet door genivelleerd of ondergraven wordt, maar juist verscherpt. Ernst en humor tot een controversiële coctail mixen, 't is iets dat ze van Vonnegut geleerd heeft en dat haar hele oeuvre kenmerkt.

"Wordt Renate Dorrestein milder met de jaren?", vroeg Jelle Van Riet zich in 'De Standaard' af. Er vallen immers geen doden in dit boek, er wordt niemand mishandeld en als afsluiter gaan Heleen en haar man romantisch op een cruise. Wat allemaal niet belet dat het er mentaal weer hard aan toe gaat. De zinloosheid van lijden en van schuldgevoel, het tegen beter weten in vragen naar het waarom is een constante die zich doorheen de thematiek van elk van haar boeken weeft.

Tegelijk met het boek gaf uitgeverij Contact ook het luisterboek uit, zes cd's, meer dan zes uur luisterliteratuur. Eerder verscheen ook op cd Het Hemelse Gerecht; Dorrestein leest haar boek uit 1990 voor, waarin slapstick en drama in een geëxalteerde geschiedenis samengaan. Twee zussen baten samen een exquis restaurantje uit en worden daarin bijgestaan door hun gezamenlijke minnaar. De zaken gaan uitstekend, de zussen zijn perfect op elkaar ingespeeld, de minnaar annex koksmaat komt aan de behoeften tegemoet. Tot hij besluit zijn dubbele job op te zeggen. Impulsief en drastisch besluiten de zussen dat hij niet over die vrijheid kan beschikken en sluiten hem op de zolder op. Voorgoed. Maar hun relatie raakt uit evenwicht, alle tot nu toe onderdrukte frustraties zijn niet langer te negeren. Het gezamenlijke geluk wordt een splijtzwam. Wat aanvankelijk hun vrijheid bepaalde (hun gemeenschappelijk streven), blijkt nu een wurgende band te zijn: ze zijn als vreemden voor elkaar en toch compleet op elkaar aangewezen. [Jen de Groeve] Verberg tekst

Roman over de verhouding van de bijna vijftigjarige Heleen met haar tachtigjarige moeder. Heleens tot dan zelfstandige en fitte moeder krijgt een herseninfarct, waardoor ze dement en afatisch wordt en in een verpleeghuis opgenomen moet worden. Deze gebeurtenis zet het leven van beide vrouwen op zijn kop, en brengt hun problematische moeder-dochter verhouding genadeloos aan het licht. Heleen bezwijkt bijna onder de druk: ze is plotseling mantelzorger voor haar moeder, terwijl ze thuis twee pubers heeft en een huwelijk dat in het slop dreigt te raken. Bovendien heeft ze behoorlijk last van de menopauze. De auteur beschrijft het leven van Heleen, dat in een soort spastische spagaat is terechtgekomen, op humoristische, licht sarcastische en emotioneel ingehouden wijze. Haar stijl is toegankelijk en het boek zal vooral een breed publiek van vrouwen in de middelbare leeftijd aanspreken. Vrij kleine, ruime druk.