Dries en zijn zus Lies spelen verstoppertje. Hij zoekt in alle kamers om haar tenslotte staand op de wc-bril te vinden. De lezer volgt Dries in zijn zoektocht door alle kamers. Op de kleurige prenten, die steeds twee pagina’s beslaan, is veel te zien van de kamers, maar ook een poes die steeds meegaat en van wie soms slechts de staart te zien is. Verspreid over de illustratie staan een of twee gedichtjes die gaan over iets wat in de kamer te zien is. De versjes zijn in eenvoudige korte zinnen zonder moeilijke woorden geschreven. Ze nodigen uit tot het zoeken van allerlei voorwerpen in de platen. Het is voor de lezer wel lastig om de draad van het verhaal, namelijk het feit dat Dries zijn zusje zoekt, vast te houden; de beschrijvingen van de kamers lijken soms een doel op zich. Voor kinderen vanaf ca. 4 jaar een prentenboek waarin veel te zien en op te zoeken is.

In dit poëzieprentenboek speelt Dries verstoppertje met zijn zus Lies. Dries doorloopt daarbij alle kamers van het huis en nodigt je uit om heel aandachtig te kijken: naar de poes die op elke bladzijde ergens wel een hoekje opzoekt, naar de figuren op de trap, de schilderijtjes aan de muur, de koekjes die van de bakplaat zijn verdwenen. De gedichten nodigen daartoe uit, maar soms ook niet, en hier en daar zijn het gewoon bekende kinderliedjes als 'zakdoek leggen' of 'hoedje van papier'. Het geheel is nogal verwarrend. Er wordt iets van je verwacht als lezer, maar je hebt niet meteen helemaal door wat allemaal. De teksten zijn niet echt van hoog niveau. De illustraties wel: niet de kinderfiguren, maar wel de mooie interieurbeelden in schitterende kleuren, vol details en knipoogjes.