In dit deel over Kleine Ezel en zijn mama gaat Kleine Ezel naar een verjaardagsfeestje van zijn vriendje Jakke. Als geschenk koopt hij een vlieger. Die is zo mooi dat hij hem liever zelf wil houden. Hij probeert eerst mama ervan te overtuigen een oude beer in de plaats te geven, dan verstopt hij de vlieger, veinst hij buikpijn en hoopt hij dat Jakke hem niet mooi zal vinden. Telkens is er mama die hem op het rechte pad houdt. Ze doet dit zacht maar onvermurwbaar en nooit betuttelend, wat het verhaal extra aantrekkelijk maakt.

De kracht van dit verhaal steekt vooral in het feit dat het zich concentreert op één heel herkenbaar, complex gevoel zonder dat dit gesimplificeerd wordt. Kinderen zullen zich zonder twijfel herkennen in de tweestrijd van Kleine Ezel tussen vriendschap en egocentrisme. De illustratrice vond een prima evenwicht tussen de aandacht voor de figuren en voor het decor. Soms trekt dat laatste de aandacht, zoals in de kleurrijke speelgoedwinkel of de met feestelijke slingers behangen bergen. Soms zoomt de camera in, bijvoorbeeld op Kleine Ezel die de Vlieger wil ruilen voor een oude beer of op Kleine Ezel, Jakke en de felrode vlieger. Het verhaal heeft me minder aangesproken dan Een grote Ezel. Het is minder speels en enkele fletse zinnen en nodeloze expliciteringen stoorden me.Toch tilt de combinatie van een herkenbaar gevoel en aantrekkelijke tekeningen dit boek boven het doorsnee prentenboek uit. [Jan Van Coillie] Verberg tekst

Kleine Ezel gaat met zijn mama een cadeau kopen voor zijn jarige vriendje Jakkie (een jak): hij kiest een grote, rode vlieger. Weer thuis wil hij de vlieger liever zelf houden, hij verstopt hem en doet zelfs net of hij ziek is om hem niet weg te hoeven geven. Maar dat moet toch van mama Ezel. Jakkie is er heel blij mee en vraagt Kleine Ezel hem te helpen de vlieger op te laten. Later wil Kleine Ezel weten wanneer hij zelf jarig is. Dat is al gauw, en op de achtergrond staat al een ingepakte vlieger op hem te wachten. Prentenboek met vlot neergezette tekeningen in Oost-Indische inkt, met losse hand ingekleurd met waterverf en telkens over een dubbele pagina. Kleine Ezel ziet er schattig uit in zijn lichtblauwe hansop en iets donkerder muts, waarvan de stand van de oren zijn emoties goed uitbeeldt. Er zijn weinig details die kunnen afleiden van de kern van de platen. Een prentenboek dat een warm gevoel genereert, omdat mama Ezel zich zo rustig en begrijpend opstelt, maar tegelijkertijd geen tegenspraak duldt. De kleine tekstblokken in een schreefloze letter zijn goed voor te lezen. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst