In een klein dorp staart de onderwijzeres uit het raam. Ze droomt ervan om op reis te gaan, het avontuur tegemoet. Ze wil iets nieuw ontdekken, iets anders dan het leven in het dorp dat elke dag hetzelfde is. Er komen heel wat onderwijzeressen maar geen één is geschikt, dus blijft de onderwijzeres verlangend door het raam kijken. Op een dag verschijnt mevrouw Wervelwind, een extravagante dame die niets heeft met sleur en gewoonten, maar alles volgens haar manier bekijkt. Dit werkt zo aanstekelijk dat de dorpelingen al snel vragen gaan stellen bij hun alledaags en routineus handelen, en nieuwe dingen gaan proberen. Ook op de onderwijzeres heeft het effect: in een fleurig kleedje staat ze de volgende dag voor de klas. Zonder koffers, die heeft ze niet meer nodig om aan haar eigen avontuur te beginnen.

Mevrouw Wervelwind doet een mooie oproep om avontuur niet altijd te ver te gaan zoeken. Avontuur begint bij het leven van elke dag, enkel je dagelijkse gewoonten doorbreken kan al een enorm verschil zijn. De normaalste dingen eens van een andere kant bekijken geeft prettige inzichten en zet aan tot nieuwe ideeën. Mocht iedereen zijn eigen routineus handelen omgooien; het zou al tot grote verrassingen leiden, zoals de stoel met scheve poten om beter naar de vliegende vogels te kunnen kijken. Het is een uitnodiging om tegen de stroom in te roeien en gewoon jezelf te zijn. Dat is ook het mooie aan het boek, nergens is er sprake van een belerende sfeer of verplichting. De veranderingen zijn subtiel, het dagelijks leven gaat gewoon door, maar met dat tikkeltje extra. Het contrast van denken en doen van mevrouw Wervelwind tegenover de sleur van de dorpelingen wordt mooi door de illustraties gevolgd. De dorpelingen zijn alle in sobere, doffe en uniforme kleuren weergegeven, mevrouw Wervelwind steekt af door haar felle kleuren, gewaagde combinatie en grote hoed. Je ziet meteen haar persoonlijkheid. Een heel fijn boek voor iedereen die openstaat voor een andere kijk op de wereld.