Een ieder van ons stelt zich in de loop van zijn leven de vraag hoe zijn verhouding met zijn ouders eruitziet. Vermoedelijk moeten velen door een periode waarin die verhouding niet vanzelfsprekend is. Opeenvolgende generaties zetten zich immers tegen elkaar af. Kinderen moeten loskomen van hun ouders ? en ouders moeten hun kinderen loslaten. Sommigen blijven echter hun hele leven in een soort vechtrelatie verwikkeld met hun ouders. Dat blijkt het geval bij Rita Verschuur. Zij tracht in Het geheim van mijn moeder op haar 75e (!) de relatie met haar moeder uit te klaren. Ze doet dat vlak nadat haar moeder overleden is en ze te horen kreeg dat die haar onterfde ten voordele van haar halfbroer. Blijkt uit het boek dat haar moeder zo een verschrikkelijke vrouw ? of moeder ? was? Eerlijk gezegd, neen. Na het lezen van het boek, vraag je je af waarom Verschuur op haar 75e nog zo met die relatie worstelt. Het boek riep bij mij spontaan het beeld op van een cartoon van Peter Van Straaten, waarop iemand een bejaarde man voorhoudt: "je kan je ouders niet de schuld blijven geven".Het geheim van mijn moeder is bovendien een saai boek. Pas na 90 bladzijden begint het verhaal een beetje te boeien. Voordien wijdt Verschuur vooral uit over haar kindertijd. Die jaren zijn voor een buitenstaander zelden interessant, een bedenking die eigenlijk bij het boek als geheel past. Ik kan me voorstellen dat dit boek voor Verschuur een therapeutische werking heeft gehad, maar de relevantie ervan voor een buitenstaander ontgaat me. Want hoewel het thema van de ouder-kindrelatie een quasi universeel karakter heeft, overstijgt Verschuur nergens het persoonlijke. Ik miste distantie en een meer filosofische, levenswijze benadering in haar al te persoonlijke geschiedenis. [Johan Van der Auweraert] Verberg tekst

Rita Verschuur (1935), kinderboekenschrijfster en vertaalster van werk van o.a. Astrid Lindgren, beschrijft hier de moeizame verhouding die zij met haar moeder had en haar zoektocht in de familiegeschiedenis naar de oorzaken daarvan. In de oorlog verlaat haar moeder Rita’s vader voor ‘een meneer van de tennisclub’. Rita blijft bij haar vader en wordt verder opgevoed door een stiefmoeder. Rita’s moeder heeft nog meer affaires en hertrouwt twee keer. Rita’s verhouding met haar blijft altijd problematisch, keer op keer voelt ze zich door haar moeder afgewezen. De grootste schok komt echter na haar moeders dood als blijkt dat die haar voor zover mogelijk heeft onterfd ten gunste van haar zoon uit een later huwelijk. Rita ontdekt een patroon dat generaties teruggaat. Rita’s moeder werd verlaten door haar moeder die naar Indië terugkeerde en haar gezin in Holland achterliet. En ook haar grootmoeder en overgrootmoeder verlieten hun man en kinderen. Een ontroerend en aangrijpend boek over een gecompliceerde moeder-dochterverhouding en de lasten die generaties aan elkaar doorgeven. Verschuur schreef eerder een aantal autobiografische boeken voor kinderen die bekroond werden. Op de omslag de foto van Rita met haar moeder die zij in haar epiloog beschrijft. Kleine druk. Verberg tekst