De stelling dat er nog steeds veel te veel boeken worden uitgegeven, kan weer eens onderschreven worden bij het bekijken van dit kartonboekje. Geen idee waarom iemand het nodig vond om dit onding uit 1982 - dat blijkbaar ook een heruitgave kende in 2010 - in het Nederlands op de markt te brengen.

Dat vele kinderboeken drijven op fantasie is uiteraard geen probleem. Maar de premisse dat je naar de dierentuin schrijft als je een huisdier wilt en dat die vervolgens vrolijk een resem meer of minder gevaarlijke beesten op je afstuurt, is toch echt wel bij de beesten af (om in de context te blijven). Alle dieren - die achter flapjes zitten - worden even vrolijk teruggestuurd, tot men bij de dierentuin blijkbaar op het schrandere idee komt om een hond te sturen. Enfin, als er nu één dier is dat ik nog niet ben tegengekomen in dierentuinen, is het wel een hond, maar goed, de hond is het perfecte huisdier en mag dus blijven.

Misschien was dit in 1982 een leuk boekje - al heb ik mijn twijfels - maar vandaag ogen de tekeningen banaal en is de tekst een staaltje van slechte vertelkunst. Bovendien is ‘Lieve dierentuin’ een niet bij de inhoud passende te letterlijke vertaling van ‘Dear zoo’. Daar verwijst het naar de aanhef van een brief, hier blijkt dat nergens uit.