Nadat ik Meneer Teddy en zijn beren meerdere malen gelezen en bestudeerd heb, blijf ik met mijn eerste gedachte en gevoel zitten: ik weet niet van welk hout pijlen maken. Zowel het verhaal van Ron Langenus als de prenten van Tim Polfliet zijn in hoge mate mysterieus en moeilijk toegankelijk. Ook jonge en oude lezers uit mijn omgeving reageerden met uitspraken als "ik begrijp het einde niet" of "de tekeningen zijn mooi maar ik begrijp ze soms niet". Laten we met het verhaal beginnen. Het gaat over meneer Teddy die heel rijk is en helemaal alleen in een groot huis woont. Meneer Teddy heeft 14 beren, en Fred is zijn lievelingsbeer. Meneer Teddy maakt ook eten klaar voor al zijn beren (die alle 14 een naam hebben, en al die namen worden tot vervelens toe opgesomd) en hij vertelt hen verhaaltjes voor het slapengaan. En dan is daar plots Pina Pin, een knorrig boos vrouwmens dat het blijkbaar op "de brandkast vol geld" van meneer Teddy heeft gemunt. In geen tijd is ze zomaar eventjes getrouwd met meneer Teddy. En in nog minder tijd zet ze meneer Teddy samen met zijn 14 beren zomaar eventjes uit zijn eigen huis. Meneer Teddy komt bij de school, waar hij vrolijk begroet wordt door Elly, maar uitgescholden en weggejaagd door de juf. Uiteindelijk belandt hij in de zoo, en daar valt hij samen met zijn 14 beren op een bank in slaap. Droomt hij dat hij zelf verandert in een beer? Maar hoe komt het dan dat de schooljuf en de kinderen hem daar vinden en mee willen nemen naar de klas? Ik heb er het raden naar...

De prenten van Polfliet stralen door hun kleurgebruik en compositie een sprookjesachtige, mysterieuze sfeer uit. Als ik ze probeer te zien als illustraties bij de tekst (wat toch wel mag in een prentenboek denk ik) werpen ze alleen maar meer vragen op bij het toch al onduidelijke verhaal: waarom rankelen er overal mooie, vlinderachtige bloemen kriskras over de pagina's, en wat is de betekenis van de witte beren die her en der door de lucht lopen? Ik heb het gevoel dat ik, om het verhaal en de prenten te kunnen begrijpen, enkele psychologielessen moet gevolgd hebben. Moet ik het gebruik van rood door Polfliet interpreteren als de (fantasie?)wereld van meneer Teddy en het blauw voor de realistische buitenwereld? Maar wat dan met het groen voor Pina Pin? En zelfs als ik in het verhaal van Langenus begrijp dat meneer Teddy "anders" is (met een moeilijk woord een mentaal gehandicapte volwassene die zich als een kind gedraagt) begrijp ik de rol van Pina Pin niet of de metamorfose van meneer Teddy tot knuffelbeer! Ik weet best dat er teksten en illustraties zijn die je niet alleen begrijpt, maar ook aanvoelt. Maar ik vind toch graag nog wat van beide in een prentenboek terug! Ik vind het ook ontzettend moeilijk om een leeftijd op dit boek te plakken, of je van dit boek houdt of niet is volgens mij totaal niet leeftijdgebonden. [Karin Van Camp] Verberg tekst

In het bed van meneer Teddy liggen zeven beren aan zijn linkerkant en zeven aan zijn rechterkant. Elke avond vertelt hij hen een verhaaltje. Af en toe gaat hij een dagje naar de zoo. Daar kijkt hij naar echte beren. Op een dag komt mevrouw Pina Pin langs. Ze ziet het geld van meneer Teddy en beslist dat ze gaan trouwen. Al snel is ze hem zat, want hij zoent alleen de beren. En praten doet hij enkel als hij een verhaaltje vertelt. Ze gooit hem het huis uit. Met zijn beren gaat hij naar de zoo, waar hij zelf in een teddybeer verandert. De auteur baseerde zich voor dit 'waargebeurde' verhaal op een krantenartikel. Helder, sober taalgebruik in korte zinnen maakt dit boek, ook voor de jonge lezers, aantrekkelijk, hoe complex het onderwerp ook is. De tekst, in een kleine, vette letter, staat daar waar ruimte is in de platen. De gedetailleerde illustraties beslaan telkens twee pagina's. In rood-, groen- en blauwtinten zet de illustrator een wereld neer waarop men niet uitgekeken raakt. Dit prentenboek is een ode aan het anders mogen zijn in een wereld waarin normconform handelen de scepter zwaait. En pareltje dat voor de onervaren lezer misschien een tikje te literair overkomt. Vanaf ca. 5 jaar. Verberg tekst