‘Ruth Rendell (81) neemt na 22 misdaadromans rond inspecteur Wexford met Slapende honden afscheid van haar politieman’. Dat schreef Fred Braeckman in 2011 op de Knackwebsite. Niet dus! De Britse auteur kan inspecteur Reginald Wexford blijkbaar niet loslaten, want in De grafkelder is hij opnieuw speurder van dienst. Hoofdinspecteur Wexford is de inmiddels gepensioneerd, maar heeft duidelijk nog aanpassingsproblemen met zijn nieuwe status. Wexford is als vanouds een echte familieman, verknocht aan vrouw Dora en aan Kingsmarkham, zijn woon- en werkterrein. Nu verdeelt hij zijn tijd tussen zijn huis en Londen, waar hij met zijn vrouw een appartement ter beschikking heeft in het koetshuis van zijn rijke acterende dochter. Hij is maar wat blij als een Londense collega hem vraagt om onbezoldigd te assisteren bij het onderzoek in een mysterieuze moordzaak.
De nieuwe bewoners van Orcadia Cottage zijn verbijsterd wanneer in een kolenstortkoker in hun dure achtertuin vier lijken gevonden worden. Het stortgat staat in verbinding met een kelder onder hun huis waarvan ze het bestaan niet wisten. De toegang tot de kelder in het huis is vakkundig weggewerkt. Het is onduidelijk wie van de opeenvolgende bewoners van het huis daarvoor verantwoordelijk is. Drie van de vier, twee mannen en een vrouw, blijken er al twaalf jaar te liggen. Het lijk van de andere vrouw nog maar twee jaar. Een moeilijke puzzel. Bovendien zorgt Wexfords andere dochter Silvia voor problemen. Wanneer ze haar veel jongere vriend dumpt, gaat deze door het lint en steekt haar met een mes. Wexford moet zowel die ex-vriend opsporen als de verantwoordelijke voor de doden in Orcadia Cottage. Bovendien moet hij dat onopvallend doen, want een echt politiemandaat heeft hij niet.
Bijzonder aan De grafkelder is dat het boek aansluit bij Streling voor het oog uit 1998. Ook dat verhaal speelde in Orcadia Cottage, een villa in het gebied ten noorden van Regent’s Park. Het moordwerk van psychopaat Teddy Brex is nu voorwerp van onderzoek, maar er is een lijk meer, en dat moet verklaard worden. Beide boeken kunnen echter afzonderlijk gelezen worden. Aanvankelijk komt het verhaal traag op gang. Wexford wandelt veel en het verhaal ontwikkelt zich een beetje op wandeltempo. Toch slaagt Rendell er zoals steeds in de aandacht van de lezer vast te houden door de spanningsopbouw, de karaktertekening en enkele verrassende verhaalwendingen. [Geert Swaenepoel] Verberg tekst

De inmiddels gepensioneerde hoofdinspecteur Wexford assisteert op verzoek van een Londense collega bij diens onderzoek naar vier lijken, aangetroffen in de kelder van een huis. Dankzij zijn uitstekend deductievermogen weet hij de gecompliceerde zaak, ondanks enkele privéproblemen, op te lossen. In het begin komt het verhaal wat moeizaam op gang, maar later herkent men toch de bedreven hand van Rendell, met haar kat-en-muisspelletjes, verwrongen emoties, raadselachtige gebeurtenissen en verrassende plotwendingen. Een boeiend misdaadverhaal. Kleine druk.