Het genootschap is geen duistere vereniging maar het middel dat Ruth Rendell gebruikt om op een ironische manier het wereldje te beschrijven van bedienden en hun meesters in een selecte buurt van Londen. De klassenmaatschappij met de verdeling upstairs-downstairs is in Engeland nooit afgeschaft en het siert Rendell, ondertussen zelf barones, dat ze op haar leeftijd nog altijd progressieve standpunten inneemt en de zijde van de zwakkeren blijft kiezen. Hoewel er in Het genootschap enkele mensen sterven onder verdachte omstandigheden, is dit geen echte thriller en zeker geen ‘Wexford-detective’. Onder de schuilnaam ‘Barbara Vine’ schrijft Rendell psychologische thrillers en dit boek behoort eerder daar thuis.
In een van die Londense pubs die de recessie heeft overleefd dankzij een tuin en een breed trottoir, Rendell is duidelijk geen ‘antirokersfascist’, besluiten een aantal mensen in dienstverband een genootschap op te richten. Hun vereniging zal na zeven maanden uiteenvallen en zich enkel bezighouden met onbenulligheden, maar dankzij hun vergaderingen kennen we vrij vlug hun persoonlijkheid, graad van onderdanigheid, hun onderlinge verhoudingen en hun werkgevers. Het betreft een uiteenlopend gezelschap van persoonlijke chauffeurs, schoonmaaksters, een au pair, een gezelschapsdame, en kindermeisje die al dan niet inwonend zijn bij hun meesters. Van de werkgevers kan enkel een kinderarts enige sympathie opwekken. De rest van de huiseigenaars zijn snobistische egoïsten die bedrogen worden en geen voeling hebben met de anderen, zelfs niet met hun kinderen die moederlijk opgevangen worden door een moslimvrouw. De chauffeur van de Lord met zetel in het Hogerhuis legt het aan met diens zelfstandig wonende dochter en moet ook Mylady seksueel van dienst zijn. De vrouw van de vaak afwezige verzekeringsmagneet bedriegt hem met een bekende tv-acteur en die verhouding zal een reeks noodlottige toestanden veroorzaken. Dit zorgt wel voor wat spanning, temeer daar een tuinman en ex-psychiatrische patiënt via zijn gsm-provider nog altijd in contact is met kwade geesten. Toch blijft het thrillerelement ondergeschikt aan de beschrijving van het samenleven in de selecte buurt en hoe afgebakende levens eerder niet dan wel veranderen. Rendell is zeker nog niet uitgeschreven over de verwarde verhoudingen tussen de sociale klassen en het Engels snobisme. Heel slim doet ze dit via knappe psychologische thrillers om een groter publiek te bereiken. [Julien Schmit] Verberg tekst

Een verhaal over de dagelijkse beslommeringen van een groep mensen die een straat in de Londense wijk Pimlico bevolken - een straat met rijke mensen en hun bedienden, van kindermeisjes tot chauffeurs. De bedienden richten een genootschap op waarvoor ze de naam van de beschermheilige van bedienden, Sint Zita, gebruiken. De bewoners van de straat vormen een bonte verzameling mensen, van een oude prinses tot een schizofrene man die de instructies van de provider van zijn mobiele telefoon op zijn eigen manier interpreteert. Lange tijd lijken de dagelijkse gebeurtenissen relatief onschuldig, maar dat verandert als de geheime minnaar van een egocentrische vrouw de dood vindt en de politie - enigszins zijdelings - op het toneel verschijnt. Het verhaal wordt verteld door een alwetende verteller en de gebeurtenissen volgen elkaar in snel tempo op. De personages worden met een scherpe, soms vileine, pen beschreven, waardoor geen van hen veel sympathie bij de lezer opwekt. Toch is dit al met al een onderhoudende psychologische misdaadroman van de bekende misdaadauteur. Normale druk. Verberg tekst