December (12, ik-persoon) is, toen ze acht was, verlaten door haar moeder. Sindsdien woont ze in pleeggezinnen, al meer dan tien. Ze kan nergens aarden en heeft het opgegeven zich te hechten. Houvast vindt ze in de gedachte dat er ooit vleugels zullen groeien uit het litteken op haar rug. Dan zal ze een vogel zijn en wegvliegen. Ze schrijft erover in Vogelmeisje, haar biografie. Ook klimt ze regelmatig in bomen om er vervolgens uit te springen, in de hoop dat haar vleugels dan zullen doorbreken. Als ze bij Eleanor gaat wonen, die in een centrum voor gewonde dieren werkt, verandert haar leven. Vanaf het begin probeert Eleanor het vertrouwen van December te winnen, maar die geeft zich niet zomaar gewonnen. Het duurt dan ook een hele poos voordat December beseft dat het tijd is om haar biografie opnieuw te schrijven, dat het tijd is voor een nieuw verhaal. Deze debuutroman van een Amerikaanse auteur, die als lerares op een basisschool werkt, is een ontroerend maar ook hoopvol boek over een beschadigd meisje. Het indringende verhaal wordt in een suggestieve, krachtige stijl verteld. Vanaf ca. 11 jaar. Verberg tekst

December wordt als ze acht is door haar moeder in de steek gelaten en meer dood dan levend gevonden onder een boom. Sindsdien groeit ze op in pleeggezinnen. December creëert haar eigen levensverhaal: ze is een vogelmeisje en de littekens op haar rug zijn de plek waar haar vleugels zullen verschijnen en dan kan ze wegvliegen. Tot die tijd moet ze eten als een vogel en klimt ze in bomen (zo hoog mogelijk) om alvast te oefenen met vliegen. Na veel mislukte plaatsingen in pleeggezinnen komt December bij Eleonor terecht. Eleonor houdt net als December van vogels en werkt als vrijwilliger in een dierenopvangcentrum. In het opvangcentrum wordt een roodstaartbuizerd binnengebracht met een gebroken vleugel. Iemand moet het vertrouwen van de vogel winnen om haar opnieuw te leren vliegen. Dat wordt een taak voor December.

De verhaallijn (een kind met een moeizame voorgeschiedenis dat zich niet kan hechten, de band met een dier als redding …) kan je niet echt origineel noemen. Ook het idee van een meisje dat een vogel is/wil zijn, is niet nieuw en is al mooier uitgewerkt in andere verhalen. De leuke weetjes over vogels (bijvoorbeeld dat kraaien de moedigste vogels zijn omdat ze zelfs zeearenden durven te verjagen) en de boodschap die December hieruit haalt voor zichzelf zijn wel fijn en mooi gedaan. Ondanks het voorspelbare verloop raak je wel mee gezogen in het verhaal. Het personage van December is boeiend maar miste voor mij geloofwaardigheid. Enerzijds toont ze een grote wijsheid, anderzijds is de hardnekkigheid waarmee ze vasthoudt aan haar ‘vogel-zijn’ erg kinderlijk en niet passend bij haar leeftijd en wijsheid.

De cover is aantrekkelijk: hel blauw met koperkleurige, blinkende letters. Die kan zeker heel wat lezers verleiden om zich met dit boek op te sluiten in hun nestje.

Verberg tekst