Dit boek zal waarschijnlijk de geschiedenis ingaan als het magnum opus van deze Mexicaanse schrijver (1949), die op dit moment als consul van Mexico in Barcelona werkzaam is. In deze omvangrijke roman wordt het woord gevoerd door een oude man die in zijn jonge jaren secretaris van een minister zonder portefeuille was. Vijftig jaar na dato kijkt hij met een mengeling van spot en melancholie terug op het tumult dat ontstond naar aanleiding van de ontvoering van de Amerikaanse consul in de Mexicaanse stad Puebla. De ontvoering vond plaats in 1919, de roerige, onzekere nadagen van de Mexicaanse Revolutie. Centraal in het verhaal staat de strijd om de macht in de kringen rond de president van het land. Kenmerkend voor de oneerbiedige toon van de roman is dat de president zijn seksuele behoeften belangrijker vindt dan de noden van het volk waarvoor hij verantwoordelijk is. Met deze weinig verheffende visie op de handel en wandel binnen de hoogste kringen van de Mexicaanse politiek sluit de roman aan bij een belangrijke traditie binnen de Mexicaanse literatuur, waarvan de bekendste exponent Carlos Fuentes' beroemde roman 'La muerte de Artemio Cruz'* is. Verberg tekst