Het verhaal begint al met intrigerende illustraties op twee schutbladen: een vreemde vorm in mooie kleuren zweeft in een hemelsblauwe lucht. Het wekt nieuwsgierigheid op. Op het tweede schutblad staan meerdere kiekjes afgebeeld van dieren bij het Ding. Zonder dat we het verhaal kennen geven deze beide schutbladen de kern van het verhaal weer, namelijk een Ding belandt op de aarde en wekt de nieuwsgierigheid op. Het wordt een attractie waar een hele menigte op afkomt. Drie vrienden bekijken het Ding met aandacht en besluiten het gezelschap te houden. Ze bouwen een hut over het Ding en het wordt een attractie, dieren uit de verre omtrek komen het bekijken. Er ontstaat een hele kermis met allerhande souvenirwinkeltjes. Het Ding wordt wereldberoemd, terwijl het daar ligt zonder te bewegen en zonder geluid te maken. Het roept gevoelens van angst op en overal op de wereld ontstaan er groepen voor of tegen het Ding. Opeens was het Ding verdwenen alsof het er nooit geweest was.

De illustraties zijn prachtig en een echte streling voor het oog: zachte warme kleuren in mooie kleurcombinaties, een aantrekkelijke tekenstijl. De composities zijn prachtig, elke prent straalt expressie en kracht uit. Er is harmonie tussen illustraties en tekst. Elk woord is precies goed gekozen en geeft de sfeer precies goed aan. Het verhaal stemt tot nadenken en is actueel. Hoe snel wordt een massa niet beïnvloed... Het is een kunst om met weinig woorden zoveel emoties op te roepen. Er steekt ook een subtiele speelsheid en vrolijkheid in dit bijzondere prentenboek. Het einde ontroert, de toevallige ontmoeting tussen drie dieren groeit uit tot een hechte vriendschap. En ook al gaat ieder zijn eigen weg, ze weten dat ze er zijn voor elkaar.