Achter bekende sterrenbeelden schuilen minder gekende verhalen uit de Griekse mythologie en enkele van de beroemdste mythen hebben aan meer obscure sterrenbeelden een naam verleend. Wie kent bv. de verhalen waarin de Grote Beer en Orion een rol spelen? En zeker niet iedereen weet dat de lier van de legendarische musicus Orpheus aan de hemel is geplaatst.

De opzet van Simone Kramers nieuwe bundel hervertellingen van Griekse mythologische verhalen is origineel en veelbelovend. Door verhalen samen te brengen die namen verklaren waarmee we vandaag nog steeds de hemelverschijnselen benoemen, zal Kramer vast en zeker de interesse van heel wat hedendaagse lezers voor de oude verhaalstof kunnen opwekken. Daarbij is het zo dat met de naamgeving van hemelverschijnselen als bindend element, gekende en minder gekende verhalen uit tradities van verschillende oorsprong onder een titel kunnen worden samengebracht. Zo is de mythe over het haar van Berenice geworteld in de historische realiteit van de hofhouding van de Ptolemaeën en afkomstig uit een veel jongere traditie dan de verhalen over helden als Hercules en Perseus. Behalve het feit dat ze in relatie tot hemelverschijnselen staan, houden veel van de mythen dus weinig of geen verband met elkaar. Dit kan als storend worden ervaren door het feit dat Kramer geen transparante indeling heeft gemaakt. De 34 hoofdstukken corresponderen immers niet met een bepaalde figuur of sterrenbeeld. Bepaalde, langere, mythen worden over verschillende hoofdstukken heen verteld, terwijl andere zijn afgerond in een hoofdstuk. De enige opdeling is de driedeling 'sterren en sterrenbeelden', 'zon en maan' en 'planeten'. Jammer genoeg is die enkel in de index vooraan in het boek terug te vinden en wordt ze niet herhaald in het boek. Naast de index, doen ook de kaft en het voorwoord verwachten dat het informatieve aspect, naast het narratieve, centraal zal staan. In het voorwoord vermeldt Kramer immers enerzijds de kracht van de verhalen en anderzijds geeft ze informatie over o.a. de functie van sterrenbeelden en hun classificatie. Daarbij aansluitend verklaart ze bovendien ook haar terechte keuze om de Griekse mythologische figuren bij hun Latijnse naam te noemen. "Je kunt tenslotte moeilijk spreken van de planeten Aphrodite (Venus) en Zeus (Jupiter)."

Na deze inleiding verdwijnt het informatieve aspect echter volledig op de achtergrond, tot op de laatste pagina's waarin verschillende verklarende lijsten zijn opgenomen. Bij de lectuur van de mythen zelf moet de lezer geregeld een lijst achteraan het boek raadplegen, wil hij of zij weten welk(e) sterrenbeeld(en) verband houden met de verhaalde mythe. De relatie met het overkoepelende en bindende thema van het boek ligt dus niet altijd voor de hand en wordt vaak niet geëxpliciteerd. Zo wil een lezer die geïnteresseerd is in het verband tussen het verhaal en de naamgeving van de hemellichamen, vast weten dat de planeet Venus de naam van de liefdesgodin heeft gekregen omwille van haar helderheid en dat de planeet die vernoemd is naar Mercurius, de boodschapper van de goden, de snelste is, terwijl de planeet Mars de naam van de oorlogsgod heeft gekregen omdat ze (bloed)rood gekleurd is. Behalve de titel 'planeten' in de index, is er bij de opgenomen mythen over de goden dus niets dat hun relatie tot de verschillende planeten verklaart.

Kramer houdt duidelijk van de narratieve kracht van de Griekse mythen en het is er haar dan ook in de eerste plaats om te doen de verhalen te doen herleven voor jongeren vanaf tien jaar. Daarbij is het zo dat Kramer niet verrast door een originele interpretatie van de mythen, een uitgewerkte karaktertekening of virtuoze beschrijvingen. Wel kiest ze consequent voor vlot leesbare vertellingen, waarbij ze gebruikmaakt van veel levendige dialogen en een eigentijdse taal hanteert. Bovendien vermijdt of verzacht ze systematisch schokkende en bevreemdende passages, en wordt de lezer snel over de meest tragische elementen heen geleid. De felle en heldere kleuren die de illustratrice Els van Egeraat gebruikt, versterken de luchtige en vrolijke toon van de vertellingen en maken het geheel mee tot een mooi, leuk en toegankelijk boek. [Sylvie Geerts]

Een bundeling van de verhalen uit de Griekse mythologie over de sterrenbeelden. Hoe de Grote en Kleine Beer aan de sterrenhemel kwamen, hoe Perseus Andromeda redde en met haar trouwde, de belevenissen van het gevleugelde paard Pegasus of hoe de jaloerse Mars de man van Venus doodde en natuurlijk hoe oppergod Jupiter er allemaal de hand in had, komt in korte verhalen aan de orde. De verhalen lezen als sprookjes en zijn geschreven in eenvoudige (voorlees)tekst. Aantrekkelijke tekeningen in vrolijke kleuren sieren het boek op. De naamgeving is in het Latijn (de Griekse namen staan in een lijstje achterin) en de verhalen over de sterren en sterrenbeelden, over de zon en de maan en over de planeten staan bij elkaar. De vele vrijpartijen, wraaknemingen en afslachtingen worden praktisch en kort beschreven, maar kunnen jonge lezers afschrikken. Ook mist een duidelijke link met de hedendaagse sterrenhemel. Hierdoor is het, behalve een vrolijke kijk in de Griekse fantasie, vooral een leuk naslagwerk voor lezers die al bekend zijn met het sterren kijken. Met register per sterrenbeeld. Op de schutbladen een kaart. Vanaf ca. 12 jaar.