Dit prentenboek gaat over het hoofd van Marieke, maar eigenlijk over wat er zich zoal afspeelt in het hoofd van iedereen. Op een originele manier wordt de lezer binnengeleid in Mariekes hoofd: van de buitenkant die voor iedereen zichtbaar is, via haar schedel daaronder, naar de mysterieuze binnenkant waar al haar gedachten huizen. Met Mariekes toestemming worden die gedachten voor één keer voor iedereen zichtbaar: gedachten die blij of droevig zijn, gemeen of lief en makkelijk of moeilijk. Tegenstellingen die een mooi aanknopingspunt vormen voor gesprek, waarbij een aantal filosofische uitspraken voor extra verdieping zorgen. Hoe kan het bijvoorbeeld dat Mariekes gedachten groter zijn dan het hoofd waarin ze zitten en wie maakt eigenlijk al die gedachten? Marieke zelf weet dat niet. Achterin kunnen kinderen de binnenkant van hun eigen hoofd tekenen. Bijzonder prentenboek om samen te bekijken en over te praten met kinderen vanaf ca. 5 jaar.

Twintig jaar geleden schreef Siska Goeminne over het hoofd van Marieke, haar oudste dochter. Nu, twintig jaar later, brengt Goeminne een heruitgave van het boek uit. Twintig jaar later blijkt het hoofd van Marieke nog altijd even relevant. Vooral de binnenkant van haar hoofd dan. Daar speelt zich een wereld af die mensen langs de buitenkant niet kunnen zien. De gedachten van Marieke zijn lief, droevig, blij en soms reuzemoeilijk. Ze kunnen ook grappig of afschuwelijk zijn. Marieke haar gedachten zijn uniek. Ze zijn van niemand anders en alleen zij kan bepalen of anderen ze te zien krijgen. Siska Goeminne schreef de gedachten van Marieke neer en nodigt ons uit om ook in ons eigen hoofd te kijken.

Op een spontane en kinderlijke manier krijgen we een inkijk in het hoofd van Marieke. Zowel de illustraties als de tekst laten weinig aan de verbeelding over. Het boek is duidelijk en rechtlijnig, wat recht doet aan hoe Marieke denkt en praat. Goeminne koos er bewust voor om geen grote stijlfiguren te gebruiken. Marieke praat op een directe manier en dat schrijft Goeminne zo nauwkeurig mogelijk neer. Op die manier worden de gedachten van Marieke erkend en wordt ze ernstig genomen.

De illustraties zijn met kleurpotloden getekend en leunen dicht aan bij kindertekeningen. Yvonne Jagtenberg slaagt erin om de gedachten te tekenen zoals een kind die zelf zou kunnen voorstellen. Nachtmerries worden niet rooskleurig voorgesteld en gemene gedachten worden niet beter voorgesteld dan ze zijn. Het boek neemt geen blad voor de mond én stelt het kind volledig centraal. Zo wordt Marieke in één van haar gedachten opgegeten door een dier en stelt ze haar eigen hoofd voor als een doodshoofd. Wat van dit boek een pareltje maakt is dat de gedachten van het kind letterlijk worden afgebeeld, maar niet in de tekst worden vermeld. De tekst beperkt zich tot welke soort gedachten Marieke heeft (blije, droevige, gemene …). Het zijn de prachtige illustraties die ons tonen wat ze concreet bij die emoties denkt.

Iedereen zou dit boek moeten lezen. Het is een handig instrument om in de psychologische begeleiding van kinderen te gebruiken of als ouder, omdat het kinderen aanzet in het eigen hoofd te kijken. Het toont aan dat iedereen meerdere gedachten heeft en dat die niet altijd braaf moeten zijn. Want wie weet, wat schuilt er allemaal in ons hoofd?

Verberg tekst