James Spalding is een Australische docent op weg naar zijn eerste baan. Meteen bij zijn eerste tankstop dient zich een medereizigster aan. De knappe, brutale Sophie daagt hem uit te tossen voor een lift. James durft niet te weigeren en even later beginnen ze aan hun gezamenlijke roadtrip, waarbij ze zich steeds meer aan elkaar blootgeven en een band opbouwen die langzaam maar zeker uitmondt in een gepassioneerde romance.
Deze liefde is een voorbeeld van tegenpolen die elkaar aantrekken. De tegengestelde karakters van James en Sophie komen vooral voort uit aan hun opvoeding. Enig kind James wordt door zijn ouders overladen met liefde. Dat hij daar zelf niet geheel gelukkig mee is, durft hij niet te zeggen. Zo terughoudend als James is, zo daadkrachtig is Sophie. Ze liep al op jonge leeftijd weg van huis – n.a.v. een trauma, zo ontdekken we later. Haar moeder liet het gezin in de steek toen Sophie nog klein was. Sophie heeft dit nooit kunnen verwerken en ziet haar eigen wegloopactie heel anders. Ze mist haar vader en probeert die leegte op te vullen middels betekenisloze relaties met mannen waar ze niks om geeft. Wanneer een van hen haar ten huwelijk vraagt, vlucht ze opnieuw. Kort daarna ontvangt ze een onverwacht sms-bericht, dat haar leven verandert en de aanleiding vormt tot de lift.
Het leeuwendeel van de roman bestaat uit dialogen tussen James en Sophie. Deze gesprekken zijn authentiek en relatief tijdloos. Sophie kan duidelijk beter gedachtelezen dan James en weet feilloos zijn gevoelige plekken te prikkelen. Hoewel ze hem hiermee nerveus maakt, irriteert zelfs, helpt ze hem ook om zijn onzekerheden aan te pakken. Tegenover de brutale Sophie wordt de verlegen James een stuk mondiger. Zijn meest pijnlijke opmerkingen maakt echter hij onbewust. Subtiele referenties, die ook aan de minder alerte lezer voorbijgaan tijdens een eerste leesbeurt.
In veel opzichten is Zwartgelakte nagels een stilistisch hoogtepunt: knappe dialogen en een geraffineerd gebruik van stijlfiguren. Helaas heeft deze sterke ontwikkelingsroman een aantal minpunten wat betreft de vertelstem. Het verhaal wordt verteld vanuit meerdere perspectieven, maar die van James en Sophie zijn het belangrijkst. Zijn hoofdstukken spelen zich voornamelijk af in het heden, die van haar zijn flashbacks naar het verleden. Zijn stukken zijn in de eerste persoon, die van haar in de derde persoon. Wellicht heeft dit te maken met Sophies geheimen: het gebruik van de derde persoon creëert afstand en vergroot de spanning. Het maakt het echter ook moeilijker om mee te leven met Sophies verdriet. Een grotere stoorfactor zijn de hoofdstukken over James’ ouders. Het lijkt erop dat Herrick hen menselijker wil maken door hun kant van het verhaal te tonen, maar adolescenten hebben geen nood aan een zijlijn over het ingekakte huwelijk en seksleven van een stel op middelbare leeftijd. Wanneer Herrick volledig zou focussen op het verhaal van James en Sophie, zou er een sterkere roman overblijven.
 
(Dit is een abstract van een artikel van Kyra Fastenau. De volledige tekst verscheen in De Leeswelp 5, 2012.)
[Kyra Fastenau] Verberg tekst