De krant van gisteren bevat het nieuws van gisteren en is daarom alleen nog goed om de patatten op te schillen, denken we vaak. Alleen stonden er in die krant van gisteren zo'n 1.500 dagverzen van de op 22 februari 2022 overleden Stijn De Paepe die het misschien wel waard waren om bewaard te blijven, maar desondanks bij het oud papier zijn beland. Om dit recht te zetten maakte Said Bataray, een van de beste vrienden van De Paepe, een selectie uit die dagverzen om ze in boekvorm tegen de tijd te beschermen.

We lezen over de eeuwige malaise in de politiek, over Conner Rousseau en zijn Nieuwpoortse caissière Debora, over de rage van het padellen, over het gemak waarmee we iemand als woke in de hoek zetten, over corona en Marc Van Ranst die moest onderduiken in een safehouse omdat hij bedreigd werd door de aanhangers van Jürgen Conings. En ook wel over de wereld buiten ons eigen kleine landje, wanneer De Paepe bijvoorbeeld inzoomt op het Israëlisch-Palestijnse conflict. "Mijn dochter houdt / van sprookjes, / onheilspellend / en intens. / Dus las ik voor: / 'Er waren eens / de Rechten van / de Mens." De Paepe schreef het meer dan vier jaar geleden en aan actualiteitswaarde heeft het nog niets ingeboet. Noch aan cynisme natuurlijk, want het valt op dat de dichter op zijn snedigst was wanneer hij met vitriool schreef in plaats van met inkt.

Intens medeleven

Toch is De mooiste dagverzen geen donker boek geworden. Daarvoor hoopte De Paepe te veel op beterschap, op verbinding en begrip, en daarvoor was hij ook een te spitsvondige schrijver. Zijn gedicht over de voorjaarsstorm van februari 2020, waarin er steeds meer letters gaan waaien zijn, is daar een mooi voorbeeld van, net zoals de ode die hij aan de overleden Nederlandse dirigent Bernard Haitink bracht, getuigt van een intens en wondermooi medeleven.

Stijn De Paepe groeide door de jaren in zijn rol van poëtisch chroniqueur van de dagelijkse actualiteit. Zijn verzen werden steeds scherper en compacter, en naar het einde toe, na het befaamde gedicht van 8 december 2021 waarin hij aankondigde kanker te hebben, ook wel wat bitterder.

Zonde, denk je dan, dat dit moest stoppen, want wat zou hij wel niet geschreven hebben over de oorlog, de energiecrisis en de algemene verarming?

Verberg tekst

Geboorte, huwelijk, afscheid, dood, pensioen, jubileum en troost: allemaal momenten waar we in ons leven mee te maken hebben en die vragen om een tekst. Een gedichtje is dan fijn. Deze bundel biedt veel poëzie. Niet voor elk wat wils, wel voor sommigen. Een toegankelijke, gemakkelijk opzoekbare bundel. Niet voor iedereen even origineel, maar het is moeilijk daar een sluitend oordeel over te geven. Een paar objectieve kanttekeningen: in het hoofdstukje 'communie' herken je geen communie; liefde en huwelijk is beperkt tot man en vrouw; ook overlijden er slechts echtparen. Maar pensioen is een nieuw onderwerp: 'Genoeg gewerkt, genoeg gezwoegd, genoeg gezweet, genoeg geploegd'. Over troost: 'kruip in een hoekje van de tijd', dat raakt. Het rijm in elk gedicht benadrukt het onnatuurlijke. In ieder geval is het een bundel om bij de hand te hebben. Misschien zit er iets bij waar je wat aan hebt. De auteur is sinds september 2016 huisdichter, 'moderne Rederijker' van De Morgen.