In een befaamd boek 'Over fotografie' uit 1977 had de Amerikaanse schrijfster Susan Sontag (1933) het over de afstompende invloed van de media die de kijker ongevoelig maakten voor de beelden van geweld. Ze noemt dat in dit boek, een uitgewerkte lezing voor Amnesty, 'conservatieve kritiek' en ziet wel degelijk ruimte voor kritisch commentaar van direct betroffenen en betrouwbare ooggetuigen. Beeld kan dus niet zonder begeleidende tekst, een context, is haar stelling. Dat illustreert zij aan de hand van vele voorbeelden uit de geschiedenis van de schilderkunst en uiteraard van de fotografie, soms vertekende en vervalste beelden van lijden, pijn, geweld, oorlog enzovoort. Die geschiedenis kent Sontag goed. Foto's zijn nodig, want zonder beeld wordt een oorlog niet eens meer waargenomen; ook de slachtoffers willen gezien worden. Waaraan zij haar optimisme ontleent, is niet helemaal duidelijk. Haar eigen tekst moet het zonder beeld stellen en dat is bewust bedoeld. Gebonden, normale druk.