Prentvertelling met veel tekst over opa Pettson die met zijn poes Findus op een boerderij woont. Een buurman komt hem waarschuwen tegen een vos die kippen rooft. Pettson en Findus willen geen geweer gebruiken en verzinnen allerlei hinderlagen om het dier de stuipen op het lijf te jagen. En met succes. Alleen blijkt de vos bang en vreedzaam te zijn en is het onbedoeld de buurman met zijn geweer die weggejaagd wordt. Ontspannend nonsensverhaaltje met een drukke bladspiegel, waarop tekst en tekening weleens door elkaar lopen. De grote volle illustraties zijn soms wat flets van kleur, maar altijd vol actie en vol details. Het zijn deze zotte details die het boek verrassend maken. Vanaf ca. 5 jaar.

Bij Infodok/Davidsfonds verscheen de vierde, herziene druk van Sven Nordqvists Vossenjacht. Opa Pettson en diens onafscheidelijke poes Findus moeten op hun hoede zijn voor een vos die uit is op een lekkere kippenbout. Tenminste, dat zegt buurman Gustavsson. Volgens hem kun je vossen maar beter doodschieten. Dat vinden Pettson en Findus maar niets en ze beramen een slim plan om de vos zo erg te laten schrikken dat hij nooit nog een kip zal willen stelen. Of dat plan ook nog lukt, is natuurlijk een andere zaak… De verhalen over Pettson en Findus zijn bij kleuters (en hun ouders) erg geliefd. Vooral de gekke streken van Findus, de bijna-menselijke poes met zijn gestreepte tuinbroekje, spreken tot de verbeelding. De grote aantrekkingskracht van dit boek, zoals eigenlijk bij al het werk van Sven Nordqvist schuilt in de afbeeldingen. Grappige prenten vol kleurrijke details en extra gegevens. Ik vraag me wel af of er geen vertaal(?)fout in de tekst is geslopen. Terwijl ze hun snode plannen smeden, maant Pettson Findus een drietal keer aan om bij hem te blijven. De derde keer gebruikt Pettson hiervoor precies hetzelfde argument als de tweede keer: kom maar mee, Findus, want straks ontploft de kip als je erbij staat. Een heerlijk voorlees- en kijkboek.
Verberg tekst