Het zit Hond niet mee. Hij heeft een bot, maar Wolf wil het ook. Bovendien haalt zijn baas Pup in huis. Daar is Hond allesbehalve blij mee. Maar dan krijgt hij een idee. Als Wolf op Pup past, geeft hij hem een bot in ruil. En zo gebeurt het. Tot Hond wroeging krijgt… In dit derde boek in de reeks over Wolf en Hond puzzelt Sylvia Vanden Heede — zoals steeds — de korte woorden die onze taal rijk is tot eenvoudige zinnen, en knutselt ze deze zinnen tot een amusant en boeiend verhaal. Hierbij gebruikt ze, zeker in het begin van het boek, regelmatig rijm, zoals ‘Hap naar je baas: / Hap, snak, au! / Gil, grom, raas: / Snak, hap, grauw!’ Ze breidt niet alleen de woordenschat van de lezers danig uit door veel synoniemen te noemen, dit zorgt er ook voor dat de taal speels klinkt. Bijvoorbeeld: ‘Hond huilt./ […] / Hij jankt en snikt. / ‘Mijn bot, mijn bot!’ schreit hij.’ Op andere momenten verschijnen woorden als ‘klier’, ‘knot’ en ‘grien’, die vele jonge lezers waarschijnlijk onbekend zijn, maar niet zo gemakkelijk uit de context zijn af te leiden. Hier en daar is er ook een knipoog naar volwassen meelezers. Alleen zij leggen waarschijnlijk de link met hondsdolheid bij een zin als ‘Hond is dol’. De achterflap vertelt dat het boek is geschreven op maat van beginnende lezers, van avi start tot avi 3. Toch vind je reeds op de eerste pagina hoofdletters terug. Hond bijt Wolf is een vrij dik boek en er staat veel tekst op een bladzijde, wat sommige beginnende lezers kan afschrikken. Na een half jaar leesonderwijs of met wat hulp moet het de meeste kinderen echter wel lukken dit boek te lezen. Doordat de dieren ook menselijke eigenschappen hebben, is het een herkenbaar boek. Vanden Heede komt vaak ook humoristisch uit de hoek, bijvoorbeeld: ’Is dat nu die klier, Hond?’ / Het lijkt wel een knot wol. / Geef hem aan mij. / Dan brei ik er een trui van.’
Elk hoofdstuk begint met een paginagrote illustratie. Op de andere pagina’s vind je nog kleinere tekeningen, die de lezers even tot rust kunnen brengen. Marije Tolman maakte zeer fijne inkttekeningen tegen een felle achtergrond. De gevoelens van de personages worden in beeld gebracht met fijn overdreven gelaatsuitdrukkingen en door het kleurgebruik, bijvoorbeeld rode vegen met zwart voor woede, een schakering van donkergroen voor angst. Pup lijkt in vooraanzicht op een poes, maar in profiel is hij wel onmiskenbaar een keeshondje. Niet het gemakkelijkste boek voor eerste lezers, maar wel een heel bijzonder. [Veerle Schaltin] Verberg tekst

In dit derde boek* met Wolf en Hond als personages maakt Wolf Hond weer het leven zuur. Wolf is vaak en graag boos, want dat hoort bij hem. Hond wordt daar bang van. Hij is liever lief en braaf. Maar als baas een nieuwe pup koopt, Hond de schuld krijgt van het kattenkwaad van Pup en Wolf hem dan ook nog gaat sarren met Pup, is de maat vol. Hond bedenkt een plan. De spanningsboog van het verhaal wordt goed vastgehouden en de karakters van de drie hoofdpersonen komen uitstekend uit de verf. Het hele verhaal is gezet in een duidelijk lettertype, met eenlettergrepige woorden en korte zinnen, AVI-M3. Daarbij is gebruikgemaakt van hoofdletters en leestekens. De leuke aquarel- en pentekeningen in kleur vormen een mooie aanvulling op de tekst. Een spannend, wat dikker eerste leesboek voor de beginnende lezer die van een uitdaging houdt. Ook geschikt om voor te lezen. Vanaf ca. 6 jaar.