Ik zou wel een kindje lusten gaat over een naamloos krokodilletje dat iedere dag bananen eet om groot en sterk te worden. Op een dag besluit de kleine krokodil dat het wel genoeg geweest is en dat hij graag een kindje zou eten. De ouders van de krokodil proberen allerlei zaken om de kleine krokodil weer aan het eten te krijgen ? van een worst zo groot als een vrachtwagen tot een grote taart ? maar de kleine krokodil houdt vol en eist een kindje. Vader en moeder zijn wanhopig, maar dan komt de kleine krokodil per toeval een klein meisje tegen bij de rivier. Hij kan zijn geluk niet op en opent de jacht.

De tekst van Sylviane Donnio is gemakkelijk te volgen door de beknopte zinnetjes en de eenvoudige zinsbouw en taal. De korte dialoogjes lenen zich tot een expressieve voorlezing. De grote prenten van Dorothee de Mondfreid, die bijna allemaal twee pagina's beslaan, zijn eenvoudig maar charmant. De prenten zijn niet erg gedetailleerd, wat wel past bij de doelgroep: op veel van de prenten zien we een simpele, vaak herhaalde achtergrond (een rivier met wat palmbomen en een dorpje van lemen hutjes) met op de voorgrond de drie krokodillen die bezig zijn met een eenvoudige handeling. De illustraties zijn overigens wel kleurrijk.

Het verhaal van dit stevige kartonboekje beschrijft een situatie die herkenbaar zal zijn voor veel kinderen en ouders. Het kind dat niet wil eten (omdat het per se iets anders wil), zal in geen enkele familie een onbekend verschijnsel zijn. De boodschap van het boekje (iedereen die goed zijn bordje leeg eet wordt uiteindelijk groot en sterk genoeg om te krijgen wat hij of zij wil) is duidelijk aanwezig, maar op een zodanig verrassende manier verpakt dat het verhaal niet belerend overkomt. Een eenvoudig, nuttig en grappig voorleesboekje voor kinderen vanaf drie jaar. [Nivard Beumers]

Kleine krokodil krijgt elke dag lekkere bananen om groot en sterk te worden. Op een dag wil hij niet eten, omdat hij meer trek heeft in een kindje. Mama en papa krokodil proberen hem tevergeefs over te halen om iets anders te eten. Aan de rivier ziet de kleine krokodil een meisje dat hij wil opeten, maar ze roept uit dat hij beslist nog heel wat moet eten als hij ooit groot genoeg wil worden en gooit hem gezwind in het water. Opeens heeft hij ontzettende trek in bananen, want nu wil hij plots groot en sterk worden. De kleine krokodil reageert zoals elke nukkige kleuter die zijn zinnen op iets heeft gezet. Zijn ouders kunnen hem niet overtuigen, maar als zijn eigen actie mislukt, holt hij snel naar hen terug. Dit prentenboek in oblong formaat bevat duidelijke waterverfillustraties die meestal een dubbele pagina beslaan. De dieren zijn licht karikaturaal getekend, wat een expressief en grappig effect heeft. Door het boek heen geven de stand van de zon en de kleurkeuze het verloop van morgen tot avond weer. De tekst onder aan de bladzijden bevat dialogen en laat zich vlot voorlezen. Een verrassend en humoristisch prentenboek voor kleuters vanaf ca. 4 jaar.

Dit is het verhaal van een kleine krokodil die op een dag honger heeft. Geen gewone trek, hij verklaart namelijk doodleuk dat hij best wel eens een kindje zou lusten. Zijn ouders, gechoqueerd, gaan op zoek naar alternatieven en proberen hem op andere gedachten te brengen. Maar het helpt niet. Tot het meisje dat hij voor ogen heeft niet bepaald bang is voor hem.
Ondertussen zitten er tien jaar tussen de eerste uitgave van dit boek en deze feestelijke uitgave. Ik denk dat je dus gerust kan zeggen dat het boek goed op weg is om een klassieker te worden. Het belangrijkste element is aanwezig: universele humor, zowel in de kleurrijke prenten als in de taal.

Ergens in Afrika leeft een kleine krokodil. Elke morgen geeft zijn mama hem lekkere bananen om sterke tanden te krijgen en groot te worden. Tot de kleine krokodil er genoeg van krijgt. Hij zou best wel een kindje lusten. Zijn ouders sloven zich uit om hem op andere gedachten te brengen met worst, chocoladetaart... Maar de kleine krokodil blijft erbij: hij wil een kindje. Hongerig gaat hij naar de rivier en daar zit... een lekker meisje met een bootje te spelen. De kleine krokodil maakt zich klaar, maar dan zet het grote meisje zich recht en roept: Een krokodilletje! Wat schattig! En wat is-ie klein! Ze pakt hem bij de staart, kietelt hem op de buik en gooit hem in het water. Van gezichtsverlies gesproken! De kleine krokodil wil snel heel veel bananen om heel groot te worden... zodat hij toch ooit een kindje kan eten! Een origineel en humoristisch prentenboek. De kleurige illustraties geven de Afrikaanse sfeer goed weer.