Na de scheiding van haar ouders gaat Romy (10) elke dag na school naar oma. Oma Stine heeft een eigen kapsalon. Oma is streng, heeft het altijd druk en praat hard. De laatste tijd lijkt oma te veranderen: ze is liever, vertelt verhalen over vroeger en is steeds vaker in de war. Romy probeert haar te helpen en doet alles om bij oma in de buurt te blijven. Ontroerend, oprecht verhaal in de ik-vorm over een minder leuke gebeurtenissen in het leven. Tamara Bos, bekend van meerdere jeugdboeken en scenario’s van bekende films, schetst met groot gemak en nuance de binnenwereld van Romy. Als lezer kijken we van heel dichtbij mee met haar gedachten, gevoelens en twijfels. De stijl is sterk verbeeldend en taal verbluffend passend bij een 10-jarige. Bos behandelt de zware thema’s (scheiding en dementie) met lichtheid en humor. Het verhaal is verdeeld in korte hoofdstukken, de tekst gedrukt in duidelijk lettertype met schreef. Verzorgde uitgave, aantrekkelijk omslag met kleurenfoto uit de film. Mooi en ontroerend verhaal over dingen die anders lopen dan je zou willen. Vanaf ca. 9 jaar. Verberg tekst

Romy's ouders zijn net gescheiden. Na schooltijd kan Romy niet meer recht naar huis gaan want haar moeder moet nu meer werken. Romy gaat daarom elke dag naar haar oma Stine. Die heeft een eigen kapsalon. Meestal is het bij oma’s altijd een gezellige boel, maar dat is niet zo bij Romy's oma. Ze is altijd maar bezig met het kapsalon en is best streng voor Romy. Tot op een dag Stine zich plots anders tegen Romy gedraagt. Ze lijken elkaar te vinden. Maar Stine doet steeds vaker vreemde dingen, dingen die ze vroeger nooit zou gedaan hebben. De band tussen Stine en Romy is ondertussen zo sterk dat het lijkt of Romy haar oma beter kent dan haar eigen moeder ...

Een ontroerend en - zoals de schrijfster zelf zegt - tegelijkertijd ook een zielig verhaal over de band tussen een grootmoeder en een kleinkind. Eerst lijken ze elkaar enkel voor de voeten te lopen maar na een tijdje worden ze onafscheidelijk. Hoe de beginnende dementie stilaan erger wordt, wordt mooi in beeld gebracht. Hoe meer oma Stine terug in haar jeugd wegglijdt, hoe dichter ze bij Romy's leefwereld komt. De twee hebben een heerlijke tijd samen en Romy lijkt haar oma eindelijk echt gevonden te hebben. Erg zielig is het als ze beiden beseffen dat ze mekaar echt zullen verliezen in het zwarte gat dat oma's geheugen stilaan wordt.

Ik denk dat het onderwerp dementie voor heel wat kinderen niet vreemd is. Heel wat ouderen lijden eraan. Dit verhaal maakt kinderen duidelijk dat dementie ook heel wat mensen rond de patiënt raakt. Dat praten over de ziekte met mensen die je vertrouwt, kan helpen want gedeelde smart is halve smart. Het verhaal heeft opzettelijk een open einde gekregen omdat elk verhaal over dementie anders loopt. Het verhaal is heel vlot geschreven en de inhoud is zeer toegankelijk voor lezers vanaf tien jaar. De kaft vind ik persoonlijk wat minder geslaagd. Het doet me wat denken aan een of ander doe-het-zelf-knutselboek. De titel vind ik heel toepasselijk en vat voor mij het verhaal mooi samen. Een aanrader voor kinderen die geconfronteerd worden met dementie in de nabije omgeving.   

Verberg tekst