Zoeperman is een held van vier jaar. Hij kan vliegen en draagt een hemelsblauw pak met een gele 'Z' op de voorkant en een knalrode korte broek en cape. Wanneer buurvrouw Trees langskomt zonder haar dochter Zofietje, Zoepermans beste vriendin, wordt Zoeperman boos. Hij vliegt snel naar zijn kamer. Maar dan hoort hij vreselijk gegil vanuit de keuken. Zoeperman zoeft naar beneden om Trees en mama te redden van een vreselijk monster met honderdzesendertig poten en zevenenveertig ogen… Fantasierijk, speels en grappig verhaal van de auteur van onder andere het met een Vlag en Wimpel (2010) onderscheiden prentenboek 'Angèle de verschrikkelijke'. Marjolein Pottie illustreerde onder andere de prentenboeken ‘Wie?’ en ‘Zoekwinkel’. Dit is het derde prentenboek uit de reeks over Zoeperman*. De illustraties hebben een duidelijke belijning en zijn vaak gespreid over twee pagina’s. Ze hebben iets stripachtigs en vormen een mooi geheel met de tekst. De korte, krachtige zinnen passen net als de illustraties perfect bij het onverschrokken hoofdpersonage van het verhaal. Heerlijk prentenboek dat voor veel kleuters erg herkenbaar zal zijn. Vanaf ca. 4 jaar. Verberg tekst

Zoeperman kijkt verlangend uit naar de komst van zijn vriendinnetje Zofietje. Jammer genoeg komt Trees alleen op de koffie want Zofietje is naar een feestje. Mama en Trees kunnen gezellig kletsen, maar Zoeperman verveelt zich stierlijk. Terug alleen op zijn kamer hoort hij opeens schrille kreten. Mama en Trees staan bibberend op een stoel, want onder de tafel zit een reuzenspin! Zoeperman doet zijn heldenstatus eer aan en weet die enge spin in een potje te vangen.
Het prentenboek springt in het oog door de felle kleuren en de aparte tekenstijl. Ook door het gebruik van tekstballonnetjes doet het denken aan tekenstrips. Hoewel er veel actie aan te pas komt, komen de figuren eerder statisch en vlak over. Er is een gemis aan dieptedimensie. De kleurencombinaties van fel rood en blauwe tinten komen frequent voor: ze onderstrepen de actie maar hebben eveneens een vermoeiend effect.
Het verhaal wordt in een eenvoudige ietwat simpele taal verteld, waarbij de actie centraal staat, maar enige sfeerschepping ontbreekt. Het strakke lettertype accentueert tevens de wat harde vertelstijl.
Het is best mogelijk dat jongetjes zich kunnen vinden in deze superheld maar wat mij betreft kon dit prentenboek op alle vlakken mooier uitgewerkt worden.
Verberg tekst

Teus loopt op een koude winteravond langs het park naar huis. Hij ziet iets bewegen maar weet niet goed wat het is. Het lijkt wel een heel groot been. En een voet. Dan ziet hij nog zo’n been ... Teus staat oog in oog met een reus! Hij gelooft zijn ogen niet maar hij is niet bang: reuzen bestaan immers niet! Maar als de reus naar Teus toebuigt en Teus zijn snor en mond vol scheve tanden ziet, zet hij het op een rennen ... Thuis gelooft niemand wat hij zag. Zijn broer en zus lachen hem uit. Enkel papa zegt dat hij vroeger ook eens een reus heeft gezien. Maar hij ontkracht meteen zijn verhaal door te zeggen dat het toch niet waar kon zijn. En dat Teus niks meer over reuzen moet zeggen, want dat geen mens hem zou geloven. De volgende dag gaat Teus al erg vroeg naar het park, op zoek naar zijn reus. Hij geeft hem zijn sjaal en wanten, want de reus rilt van de kou. Teus roept de hulp in van zijn vader, die zegt dat hij niks kan doen omdat mensen niet willen dat de reus bestaat en hem daardoor niet zien. Teus geeft niet op. Hij neemt een brood, een pak kaas en een karton melk mee voor de reus. Hij zoekt onderdak. De kerk is groot genoeg en staat leeg! Teus brengt er de reus in onder en gaat naar huis om nog meer eten en een warme deken te halen. Als hij terugkomt, staat het halve dorp in rep en roer. De kerk is afgezet en de politie zegt dat er een soort monster in zit dat ze gaan vangen. Teus roept heel hard op de reus, die naar buiten vlucht. Teus voelt zich schuldig. Door hem was de reus bijna gevangen. Maar de reus is hem dankbaar. Hij gaf hem weer zin in het leven, hij werd zijn vriend. Dapper gaat de reus op zoek naar een plek die nog vrij is, een warme en goede plek voor een reus ... Ze zijn zeldzaam, échte verhalen op een laag technisch leesniveau. Dit is er zo een ... Een mooi en goed opgebouwd verhaal op AVI 3. Bovendien een verhaal met een stevige moraal. De auteur geeft een veeg uit de pan; vertelt impliciet hoe wij omgaan met mensen zonder papieren, zonder dak boven het hoofd. Hopelijk vindt de reus ergens een plek waar hij wél welkom is ... De sfeervolle illustraties zijn soms een bizarre mix van tekeningen en foto’s in collagestijl.

Verberg tekst