Nik (ik-persoon) lijkt een gewone jongen, maar eigenlijk is hij Grapman. Met zijn superkracht Superhumor denkt hij alle problemen in de wereld op te kunnen lossen. Dit in tegenstelling tot zijn klasgenootje Noor, ook wel Sci-Girl (spreek uit als: Saai-girl, zoals al op het omslag wordt vermeld) genoemd. Net als in het eerste deel van de serie Grapman, 'Held met humor'*, is er wrijving tussen Nik en meester Nietje. Als Grapman weer eens lollig doet in de klas is de meester er helemaal klaar mee en ontvoert hem en Sci-girl naar de achttiende eeuw, waarin ze kinderen ontmoeten die moeten werken en niet naar school gaan. Met grappen en grollen en handigheidjes zijn Grapman en Sci-girl meester Nietje steeds te slim af en lijkt het alsof ze weer in de goede tijd belanden. Of toch niet? Leuk en onderhoudend boek, met bizarre grapjes tussendoor wat veel kinderen zal aanspreken. Ondanks dat het qua verhaallijn niet zo eenvoudig is, leest het lekker weg, ook voor kinderen die lezen niet zo leuk vinden. De bijbehorende humoristische en kleurige illustraties passen naadloos bij de tekst, het lijkt of schrijver en illustrator een en dezelfde zijn. Auteur en illustrator zijn bekend van hun succesvolle samenwerking voor de serie Agent en Boef. Vanaf ca. 8 jaar. Verberg tekst

Veldkamp en De Boer sloegen de handen in elkaar om een nieuwe, flitsende reeks te maken: Grapman. In het tweede deel slaat Sci-girl toe. De titel klinkt negatiever dan er bedoeld wordt. Grapman en Sci-girl werken immers samen. Grapman zorgt voor de grappen, Sci-girl voor de kennis en het verstand.

Net zoals in het eerste deel nemen ze het op tegen meester Nietje. In dit boek ontvoert hij hen naar de 18de eeuw. Grapman en Sci-girl kunnen in de tijd reizen, maar ze lijken daardoor sommige momenten te vergeten. Zo zijn ze in het heden niet direct vrienden en lijken ze hun alter ego ook niet te kennen. De avonturen die ze meemaken in de 18de eeuw herinneren ze zich ook niet. Grapman en Sci-girl vinden het dan ook vreemd dat ze het steeds beter met elkaar kunnen vinden, terwijl ze elkaar eigenlijk niet leuk vinden. Op een bepaald moment wordt er zelfs gewerkt met drie paar dezelfde figuurtjes die elkaar eigenlijk niet kunnen zien omdat ze elk in een andere tijdsperiode leven. Dat kan voor de lezer soms wat voor verwarring zorgen. 

Wie het eerste deel niet las kan deel twee wel volgen omdat het boek met een samenvatting van deel 1 start. Om Grapman toch nog wat beter te leren kennen, lijkt boek 1 lezen me wel een betere optie. Een zware opdracht is dat trouwens niet, want het boek puilt uit van de uitnodigende, kleurrijke tekeningen, niet veel tekst en veel stripachtige illustraties. Boeken als deze zullen zonder veel reclame de weg vinden naar de kinderen. De kaft schreeuwt om vastgenomen te worden.

Zelf ben ik niet zo’n fan. De (absurde) grapjes vind ik nog wel leuk, maar het verhaal is voor mij wat ver gezocht en te oppervlakkig. Maar dat neemt niet weg dat ik er zeker van ben dat deze reeks veel fans zal hebben/krijgen. Voor kinderen die (nog) niet van lezen houden kunnen boeken als deze de drempel verlagen. Voor meer ervaren lezers is het een leuk tussendoortje.

Verberg tekst

Veldkamp en De Boer sloegen de handen in elkaar om een nieuwe, flitsende reeks te maken: Grapman. In het tweede deel slaat Sci-girl toe. De titel klinkt negatiever dan er bedoeld wordt. Grapman en Sci-girl werken immers samen. Grapman zorgt voor de grappen, Sci-girl voor de kennis en het verstand.

Net zoals in het eerste deel nemen ze het op tegen meester Nietje. In dit boek ontvoert hij hen naar de 18de eeuw. Grapman en Sci-girl kunnen in de tijd reizen, maar ze lijken daardoor sommige momenten te vergeten. Zo zijn ze in het heden niet direct vrienden en lijken ze hun alter ego ook niet te kennen. De avonturen die ze meemaken in de 18de eeuw herinneren ze zich ook niet. Grapman en Sci-girl vinden het dan ook vreemd dat ze het steeds beter met elkaar kunnen vinden, terwijl ze elkaar eigenlijk niet leuk vinden. Op een bepaald moment wordt er zelfs gewerkt met drie paar dezelfde figuurtjes die elkaar eigenlijk niet kunnen zien omdat ze elk in een andere tijdsperiode leven. Dat kan voor de lezer soms wat voor verwarring zorgen. 

Wie het eerste deel niet las kan deel twee wel volgen omdat het boek met een samenvatting van deel 1 start. Om Grapman toch nog wat beter te leren kennen, lijkt boek 1 lezen me wel een betere optie. Een zware opdracht is dat trouwens niet, want het boek puilt uit van de uitnodigende, kleurrijke tekeningen, niet veel tekst en veel stripachtige illustraties. Boeken als deze zullen zonder veel reclame de weg vinden naar de kinderen. De kaft schreeuwt om vastgenomen te worden.

Zelf ben ik niet zo’n fan. De (absurde) grapjes vind ik nog wel leuk, maar het verhaal is voor mij wat ver gezocht en te oppervlakkig. Maar dat neemt niet weg dat ik er zeker van ben dat deze reeks veel fans zal hebben/krijgen. Voor kinderen die (nog) niet van lezen houden kunnen boeken als deze de drempel verlagen. Voor meer ervaren lezers is het een leuk tussendoortje.

Verberg tekst