Skiën met Otto

Voor het derde deel in zijn succesreeks over Otto de kat zocht Tom Schamp inspiratie in winterse oorden. Het is kerstvakantie en Otto gaat met zijn papa een week skiën in Zwitserland. Het concept blijft hetzelfde: je kunt hun auto volgen langs een baan die over de bladzijden slingert, en aan het eind draai je het boek om en kan je terugrijden. Een leuke nieuwigheid is dat je dit exemplaar halverwege al een kwartslag draait om de berg op te gaan. De skilift brengt Otto naar de top.

Elke bladzijde is gevuld met talloze visuele grapjes, want niets is wat het lijkt in de fantasiewereld van Schamp. Een vrachtwagen met strooizout, bestuurd door Mar-sel, wordt gevolgd door eentje met peper; de top van een kerkje is een sinaasappelpers. Een sportzak met het logo van Adidas is hier een 'Aldi tas'.

Er zit een scherper kantje aan deze Otto dan aan de twee vorige delen. Zo klinkt het 'merci' van de vissen op een benzinepomp in BP-kleuren wel erg ironisch, en ook de vrachtwagen van 'Union Match', die brandend een tunnel in rijdt, is een bevreemdende knipoog naar de realiteit. De andere grapjes zijn een stuk lichter en je komt ook wat oude bekenden tegen: een schattig Nijntje in winterse outfit bijvoorbeeld, en ook veel figuurtjes uit de andere boeken van Schamp.

Otto in de sneeuw is een heerlijk boek om de lange rit naar de wintersport te verlichten, want met elke rijk gevulde bladzijde ben je wel even zoet. Thuisblijvers lezen het best met een reep Toblerone - hier 'Tomi'-chocolade - in de hand. Bovendien gaan de Otto-boeken lang mee: peuters vanaf twee jaar kunnen er al in kijken en hoe meer je van de wereld kent, hoe meer je erin ontdekt. (vj)

Verberg tekst

Het is druk op de berg. Op zijn eerste skivakantie reist het katje Otto langs drukke wegen, feestelijke dorpen en volle skipistes. Om een gevoel van herhaling tegen te gaan in dit derde kijkboek over Otto intensifieert Tom Schamp zijn typische manier van het op- en volstapelen van zijn prenten. De zeven platen ? vier onderweg door België, Luxemburg en de Elzas, één die het arriveren in het dorp (op een heerlijk overvolle prent) uitbeeldt, twee op de skipiste ? krioelen als nooit tevoren van de figuren, voertuigen, gebouwen en grapjes. Vele kwamen we al tegen in de vorige Otto-boeken, of in ander recent werk, zoals Piep mag Mauw zeggen. In een hoog tempo voert Schamp daar tal van nieuwe visuele en verbale grapjes aan toe. De illustrator roept de gekende ingrediënten van een skivakantie op, maar waardeert die op tot een vrolijke, surrealistische drukte. Er is plaats voor veel verwijzingen naar de jeugdliteratuur en media: de uil uit Fabeltjesland, Musti, Pingu, Hukkie van Richard Scarry, een school die Zweinstein heet, een fabriek genaamd Tomi & the chocolate factory. Schamps eigen naam en initialen duiken ook hier overal op. Die 'Tomi' prijkt overigens op wat onmiskenbaar de vorm van een reep Toblerone is, en die chocoladefabriek ligt naast de rivier de Toble Rhone. Kijken en je verwonderen over Schamps niet aflatende, opgestapelde vondsten is hier de boodschap, want anders dan het gebruikelijke kijk-en zoekboek bevatten de Otto-boeken geen subverhaaltjes of zoekopdrachten.
Het zijn wel 'lusboeken'. Onderaan de grote, dubbele pagina's rijden Otto en zijn vader heen. Aan het achterplat, bij het grote wiel van de kabelbaan, draai je het boek om en skieën of rijden ze terug langs dezelfde locaties. In dit sneeuwboek verandert Schamp op de vierde plaat, wanneer ze de berg oprijden, de oriëntatie van de lus, van horizontaal naar verticaal, wat het gevoel van stijgen uitstekend overbrengt. Verwerkt in de prenten zijn bordjes die de hoogte aangeven.
Waar in Otto rijdt heen en weer de merkwaardige voertuigen van Schamp, allemaal visuele grapjes, op de voorgrond komen, en in Otto in de stad Brusselse gebouwen en locaties gefêteerd worden, ligt de klemtoon in Otto in de sneeuw op de menselijke drukte, maar ook op het landschap. Met lange bogen en lijnen geeft Schamp op de achtergrond het landschap mooi vorm: letterlijk in de haarspeldbochten en skipistes, doorkruist door kabelbanen; besneeuwde heuvels, bergen en wolken die soepel in elkaar overgaan; figuurlijk in een oog, sneeuwpop of koffer die in het landschap verborgen zitten. Met dit overlappend, soepel en gelaagd weergeven van het landschap geeft Schamp een eenheid aan de drukke platen in zijn derde Otto-boek en slaagt hij erin de van opzet beperkte Otto-reeks fris en boeiend te houden. [Chris Bulcaen] Verberg tekst

In de serie over Otto* het derde deel, waarin Otto met zijn vader in de kerstvakantie gaat skiën in skiland. De tekeningen laten hem op de heenweg, in skiland en via dezelfde prenten, maar dan aan de bovenkant van de pagina, op de terugweg zien. Een groot formaat prentenboek met twee afgeronde hoeken, waarin de illustraties het belangrijkste en de spaarzame teksten aanvullend zijn. De teksten zijn in de illustraties geplaatst in een schreefloze letter die in grootte en van richting wisselt. Er is veel op de twee paginagrote illustraties te zien, onder andere door de bijzondere stijl, waarin slechts af en toe perspectief gebruikt wordt. Het boek moet in alle richtingen gedraaid worden om alles te bekijken. Het achterplat is het keerpunt van de vakantie en van het boek; vanaf daar begint de reis naar huis weer en door het boek te draaien is die te volgen. En prachtig kijkboek, waarin veel te zien en te beleven is. Met hulp van volwassenen ontdekken ook jonge kinderen de verhaallijn. Vanaf ca. 5 jaar. Verberg tekst

Otto is een jong poesje dat met zijn vader een weekje gaat skiën. Ze vertrekken met de auto voor een lange reis. Tijdens die reis is er hij enorm veel te zien voor Otto: auto's in alle vormen en kleuren, huizen, treinen, ... Uiteindelijk komen ze aan in Skiland. Ze logeren er in een prachtig huisje dat temidden van een vrolijk skidorp staat, waar ook weer veel te zien is. Otto leert er skiën op de skipiste en gaat met de skilift helemaal naar de hoogste top. Daarna begint de weg terug naar huis en die kun je volgen door het boek om te draaien en dan te lezen van achter naar voor. Ook hier is de weg weer heel druk en boordevol leuks om te ontdekken.
Het is echt een kijkboek, je ontdekt steeds nieuwe dingen. Ook als ouder is het lezen van het boek steeds weer verrassend. Het zijn de details die het boek leuk maken. De kleinere lezertjes kunnen altijd op zoek gaan naar Otto en zijn vader of zich amuseren door de verschillende auto's te bekijken. De iets oudere kinderen kunnen de kilometerpalen zoeken die tijdens de heenreis optellen en tijdens de terugreis aftellen, bepaalde figuren volgen, die steeds terugkomen of lachen met de tekst op treinen en vrachtwagens.
Verberg tekst