Ton Lemaire werkt aan een boek over de rol van vogels in de cultuurgeschiedenis. 'De leeuwerik' is daar een hoofdstuk uit. Het bespreekt de symbolische, allegorische en metaforische betekenissen die de leeuwerik in volksgeloof, poëzie en liederen zijn toegekend. In feite is het een becommentarieerde, in thema's en motieven onderverdeelde bloemlezing van leeuwerik-teksten. De leeuwerik staat voor daglicht en zon (in tegenstelling tot de nachtegaal, die voor nacht en duisternis staat). In de christelijke visie bemiddelt de leeuwerik tussen hemel en aarde. Ook symboliseert hij de ziel, die kan opstijgen naar het goddelijke. Het hoogtepunt van de leeuwerik-verwerking vormt de 19de eeuw, speciaal Shelley's lange gedicht 'To a skylark'. Ook bij Gezelle is de leeuwerik geliefd. In het algemeen gebruiken dichters de leeuwerik als beeld voor het dichterschap. Gekooide leeuweriken beelden de ziel uit, gekluisterd aan het lichaam en de aarde. Vanaf de Middeleeuwen is de leeuwerik een belangrijk en betekenisvol element in de cultuurgeschiedenis en Lemaire laat dat in zijn tekstkeuze en commentaar helder uitkomen. Dit voorproefje maakt nieuwsgierig naar het grote etno-ornithologische boek. Gebonden; normale druk. Verberg tekst