De auteur (1941), schrijver van talloze romans, kinderboeken en dichtbundels, beschrijft in deze roman drie jaar (1873-1875) uit het leven van Caspar, een twaalfjarig arbeiderskind dat in het vroeg industriële Maastricht moet zien te overleven. Hij woont in het beroemde Cité Ouvrière, een voor die tijd moderne woonkazerne die later naam heeft gemaakt als ‘menschenpakhuis’. Met de inkomsten als straatventer van kaarsen moet hij het altijd tekortschietende gezinsinkomen aanvullen. Ook werkt hij enige tijd in de aardewerkfabriek van de grootindustrieel Regout. Het gaat hem beter als hij als hulp van een fotograaf aan de slag kan. De belevenissen van Caspar zijn ingebed in de toenmalige schrijnende maatschappelijke context van armoede, kindersterfte, drankmisbruik, prostitutie en ook van het ontluikend zelfbewustzijn van de arbeidersklasse. Goed leesbare roman, inclusief personenregister, woorden- en begrippenregister en nawoord.