Zoals kleuters vaak doen, bekijkt Herbert zichzelf op een dag van kop tot teen. Hij heeft mooie handen en sterke benen. Hij kan fietsen en op een krukje klimmen om bij de snoepjes te kunnen. Herbert is best tevreden over zijn lichaam, tot hij plots in het midden van zijn buik een kuiltje ontdekt. Dat gaatje is nieuw, hij heeft het althans niet eerder gezien. Herbert maakt zich zorgen: het gaatje snuiten lukt niet, ermee plassen ook niet. Misschien is het wel een wond — maar dan zou het pijn moeten doen, toch? Opeens bedenkt Herbert dat hij het gaatje moet verstoppen, omdat anders de kinderen hem ermee zullen uitlachen… Ten einde raad vraagt Herbert aan zijn moeder wat voor kuiltje dat is. Zij stelt hem gerust en legt op een bevattelijke manier uit wat een navel is en waarom baby's die in de buik zitten een navelstreng nodig hebben.
In dit sfeervolle prentenboek zorgen de illustraties van Alexandra Kervyn ervoor dat de angsten van Herbert geen vermenigvuldigend effect hebben of op de lezer overslaan. Dat heeft enerzijds te maken met haar kleurgebruik, maar anderzijds ook met het feit dat Herbert op elke bladzijde vergezeld wordt van zijn knuffelbeer. Zoals dat enkel in de fantasie van kleuters kan, leeft de knuffel. Het zit in een wagentje achter de driewieler van Herbert en tuurt door een verrekijker de gang en de kamer in. Beer staat Herbert likkebaardend te assisteren wanneer die snoepjes pikt en met een dokterstas komt aangelopen wanneer Herbert het gaatje in zijn buik ontdekt. Hij draagt papieren zakdoekjes aan om het gaatje te snuiten en schuift er een potje onder om te proberen of dat gaatje misschien kan plassen. Beertje heeft ook verdriet als Herbert zich inbeeldt dat hij uitgelachen zal worden. Op elke bladzijde zijn erg veel details te zien: van rondzwervend speelgoed over herkenbare badkamerspulletjes tot kaboutertjes die vanop de vensterbank buiten binnenkijken in Herberts huis. Die details zijn bijzonder goed volgehouden. Zo piept een rode auto onder Herberts hoofdkussen vandaan telkens Herberts bed wordt afgebeeld. Ook al zijn de twee hoofdpersonages dieren, ze gedragen zich als mensen en hun gemoedstoestand is duidelijk af te lezen uit hun mimiek en lichaamstaal. De prenten dragen het boek en maken voor de doelgroep veel duidelijk.
Een warm, sfeervol prentenboek dat op een humoristische manier in woord en beeld informatie geeft over de navel.
[Hilde Debacker]

Fantasiedier Herbert ontdekt op een dag een gaatje in zijn buik. Verbaasd vraagt hij zich af hoe dat daar gekomen is en waar het voor dient. Omdat hij bang is dat zijn vriendjes hem zullen uitlachen, gaat hij naar zijn mama om opheldering te vragen. Zij legt hem uitgebreid uit hoe zijn naveltje ontstaan is. Op de ingekleurde potloodillustraties in zachte tinten boordevol details is meer te zien dan in de tekst wordt verteld. Wie goed kijkt, ontdekt bijvoorbeeld Herberts knuffelbeertje, dat hem in alles probeert te helpen: hij reikt een zakdoekje aan als Herbert denkt dat hij met dat gaatje in zijn buik kan snuiten en haalt een plaspotje omdat er wel eens een plasje uit Herberts gaatje zou kunnen komen. Een fantasierijk, humoristisch prentenboek, waarin op eenvoudige wijze over de periode voor de bevalling wordt gesproken. Het biedt aanknopingspunten om daarover verder te praten met kinderen vanaf ca. 4 jaar.

Herbert is een kleine cavia die een leuk leventje heeft met een lieve mama en veel vriendjes. Hij is best tevreden met zichzelf tot hij op een dag zijn navel ontdekt. Is het een wonde die geen pijn doet? Het is een gat maar er komt geen snot of poep of plas uit. Zullen zijn vrienden hem niet uitlachen met dat gat in zijn buik? Ten einde raad gaat hij naar mama en die legt hem haarfijn uit hoe het met die navel zit. Nu weet Herbert dat al zijn vriendjes (behalve de kip en de krokodil) ook een navel hebben. Een prentenboek over een onderwerp waarin kleuters kunnen zichzelf kunnen herkennen.