Prinsesje Pien woont met haar vriendje tovenaar Titus en zijn pratende huisdier dino Rino bij haar ouders op een kasteel. De koning berispt zijn dochter doorlopend op het gebied van etiquette, heeft het druk met zijn kruiswoordpuzzels en zoekt naar de kluts die hij kwijt is. Via camera's houdt hij zijn personeel en de drie vrienden in de gaten. Piens moeder is wat inschikkelijker, maar heeft desalniettemin gezag. Het boek staat bol van de melige grappen, gebaseerd op het letterlijk nemen van uitdrukkingen. De vele berispingen van de koning via zijn 'Spiedeliet' gaan vervelen. Titus' pogingen om te toveren, het kinderlijke spel van de drie vrienden en de komst van de wereldkampioen toveren, weten daardoor niet echt te boeien. De indeling in hoofdstukken, het fladderzetsel, het gebruik van de tegenwoordige tijdsvorm en dialogen verhogen de leesbaarheid; de vele Vlaamse woorden kunnen lastig zijn voor lezers in Nederland. In de aquarelpentekeningen is gebruikgemaakt van papier met opdruk (in de stijl van Annemarie van Haeringen). Evenals het omslag ogen ze enigszins oubollig. Voorlezen vanaf ca. 6 jaar. Verberg tekst

Prinses Pien is een stoere prinses, haar vriend Titus een tovenaar in wording en dan is er ook nog een bange dino Rino. Ze wonen allemaal samen op het kasteel van haar vader. Koning Theodoor Oscar Ludovicus de 23ste en zijn echtgenote koningin Hortensia Johanna Marinella en een heel leger ridders, lakeien, hofdames en camera's. De koning is niet alleen belangrijk, maar ook zeer nieuwsgierig. Vandaar de camera's.
Deze setting zou een voorleesboek moeten opleveren met veel grappige verhalen. Alleen vind ik de verhalen niet echt grappig, eerder langdradig, en clichématig en stroef geschreven. (Met wangen die almaar roder worden van opwinding hoort Titus de uitleg van de prinses aan. p.66) De tekeningen voegen daar nauwelijks iets aan toe.