Het Vlaanderen van de graaf uit 1007 was een piepklein leen van het Franse koninkrijk dat grotendeels ten westen van de Schelde lag. Met Brugge als hoofdstad reikte het tot in het huidige Nederland en Frankrijk. Vlaanderen was tweetalig, homogeen katholiek en nagenoeg exclusief bewoond door autochtonen. Het Vlaanderen van de minister-president uit 2007 is een Gemeenschap van het koninkrijk België, heeft er stukken Brabant en Limburg bij gekregen, maar moet het stellen zonder Zeeuws- en Frans-Vlaanderen en reikt tot aan de Maas. Met Brussel als hoofdstad streeft het eentaligheid na. Vlaanderen is vrijzinnig, christelijk en islamitisch en telt bijna tien procent allochtonen. Veertien eeuwen geschiedenis. Van uitbreidingen en verkleiningen, macht en armoede, annexeringen en ontvoogdingen. Een bizar en soms genadeloos steekspel tussen individuen, sociale groepen en staten. Duidelijk is dat Vlaanderen een dynamische, veranderlijke notie is. Welke geografische, demografische, culturele en economische werkelijkheid dekte de term ‘Vlaanderen’ doorheen de tijd? In dit boeiend essay volgt Vic De Donder de weg en geschiedenis van Vlaanderen aan de hand van de naamgeving van het gebied.