De zigzagslang kruipt zigzag maar dat doet ze al zo lang, ze wil wel eens wat anders. Zo begint ze andere slangen te imiteren en probeert kronkelend te kronkelen, als een trapje verder te gaan of gewoon mooi en snel zonder knik of lus verder te bewegen. Het is allemaal wel erg overdonderd voor de zigzagslang. Ze moet er even van bekomen, om dan tot de beslissing te komen dat ze het toch maar bij haar vertrouwde manier van bewegen houdt.

Dat dit boekje afkomstig is van Yoeri Slegers is niet verwonderlijk, zijn motto: 'hoe meer kleur hoe beter' komt hier volledig tot zijn recht. Wat een plezier voor de ogen (en het brein) om zoveel kleuren te zien, zoveel vormen en patronen te ontdekken. Het is in de eerste plaats een schitterend prentenboek dat tot in de details is afgewerkt zoals je de manier hoe slangen zich voortbewegen ziet terugkeren in hun lange slangentongen. Leuk is ook dat je steeds op de rechter kant van de bladzijde al een hint krijgt voor wat er komen gaat (topje van een slangenkop) zodat kinderen extra nieuwsgierig worden gemaakt naar wat komt. Humor is nooit veraf en de aanwezigheid van een klein wormpje (helaas niet op elke bladzijde) zorgt voor een extra vrolijke noot. Maar Yoeri Slegers is niet alleen illustrator, hij is ook een voortreffelijk auteur en ook dat weerspiegelt in dit verhaal. Kort en bondig in een viertal zinnen op rijm wordt het verhaal verteld. Het leest heel aangenaam en toch staat er alles wat er moet staan. Je krijgt een boodschap mee, (sta open voor andere ideeën, maar verloochen jezelf niet) zonder het gevoel van de opgestoken wijsvinger, kinderen die snel overprikkeld geraken zullen zich zeker herkennen en mogen zien dat uitgeput zijn en moeten rust nemen helemaal niet zo raar is.