Balotje mag zomaar oma's blauwe tasje hebben dat ze op zolder vindt. Ze is er zo blij mee dat ze het overal mee naartoe neemt. Opeens is het weg! Ze durft het niet tegen oma te zeggen, maar het is wel fijn als die helpt met zoeken. Met wat raadselachtige hints van Balotje leidt de zoektocht naar het café van oom Ben. En die heeft een gouden tip! Aandoenlijk, met humor neergezet verhaal waaruit warmte spreekt. Heel herkenbaar voor (groot)ouder en kind. Net als in de eerdere prentenboeken over Balotje, is het meisje in tekst en beeld - sprekende, stevig neergezette, kleurige wascotekeningen over steeds twee pagina's - raak getypeerd en komen emoties tussen de regels naar voren. Met een al even sprekende omslagillustratie met als hoofdkleur opvallend geel. Fijne uitgave voor kinderen vanaf ca. 4 jaar.

Er is Lotje het heksje en er is Balotje de vrolijke, vranke kleuter. Waar Lotje neergezet wordt in tekeningen die uitblinken in details, wordt Balotje neergepoot in kloeke, vrij lege tekeningen. Smaken verschillen en ik moet bekennen dat het heksje me meer weet te bekoren – heksenspreuken? – dan de kleuter, wat me er echter niet van weerhoudt om ‘Balotje en het tasje van oma’ best leuk te vinden.
Wanneer Balotje het tasje van oma mag lenen, is ze in de wolken. Zo’n mooi tasje! Helaas is ze een beetje slordig en verliest ze het tasje uit het oog. Dat durft ze natuurlijk niet aan oma te vertellen. Gelukkig wil die Balotje wel helpen, ondanks de raadselachtige beschrijvingen van wat Balotje zoekt. En dan is er oom Ben die weet waar het om gaat. Eind goed, al goed.
Een duidelijk, rechtlijnig verhaal dat zeer herkenbaar is voor kleuters vanaf een jaar of vier. De rustige tekeningen die de personages goed neerzetten – let bijvoorbeeld op de  grove lijnen  die de contouren van oma benadrukken – ondersteunen een vlot prentenboek.
Verberg tekst