Ja'ara, een jonge vrouw, wetenschappelijk medewerkster aan de universiteit, getrouwd met de wat sullige Jonathan, ontmoet op bezoek bij haar ouders Ariëh, de beste vriend en studiegenoot van haar vader. Ariëhs vrouw, met wie hij lange tijd in Frankrijk woonde, ligt doodziek in het ziekenhuis. Ja'ara wordt op een onweerstaanbare manier aangetrokken door de oudere, charmante en tegelijk dierlijke man, wiens mysterie haar fascineert. Ze gaat hem opzoeken en er ontstaat een passie die door Ariëh gemanipuleerd wordt en door Ja'ara ondergaan als een allesverterende bezetenheid, een liefde als "groen, bitter maagsap". Via Ariëh en diens relatie met zijn stervende vrouw exploreert Ja'ara tevens de relatie van haar eigen ouders en haar relatie tot hen. Zo komt ze erachter dat haar moeder ooit eveneens een verhouding met Ariëh gehad heeft. Wat haar tenslotte overblijft, is het rauwe inzicht dat alle betrokkenen hier schuld hebben, een besef van afgrondelijke eenzaamheid, gewonnen uit het totale verlies van alles wat haar vroegere leven zin gaf en uit het uiteindelijke begrijpen van wat haar leven als kind bepaalde.

Opvallend is de vaart waarmee deze ikroman van een jonge vrouw geschreven is, met lange nevengeschikte zinnen waarin de dialogen in een parlandostijl geïncorporeerd zijn, de trefzekere verwoording, de kunstige vervlechting van verwijzingen en symbolische motieven. Het boek zorgde in Israël voor heel wat commotie, werd er een absolute bestseller, bekroond met de Golden Book Prize. [Jos Van Damme] Verberg tekst

Ja'ara, twintiger, getrouwd, aan het begin van een universitaire loopbaan, wordt redeloos verliefd op een oude minnaar van haar moeder, tevens een oude vriend van haar vader. De relatie is kortstondig en voornamelijk erotisch. Zij valt voor deze man 'die zich niet laat kennen'. Hij is afhankelijk van haar afhankelijkheid van hem. Uiteindelijk gaat Ja'ara's huwelijk naar de knoppen, verlaat ze haar minnaar, en staat haar universitaire loopbaan op de tocht. Deze naturalistische roman bevat veel bespiegelingen over 'de liefde' en is boeiend geschreven. Tsruya Shalev (1959) past in Israëls nieuwe literaire stroming van vooral vrouwelijke auteurs (Katzir, Rabinyan, Gur). De erotische pasages (soms pervers) baarden opzien bij verschijnen in Israël. Pocketeditie; volle bladspiegel, kleine druk.