Homepagina

Openbare bibliotheken

Vlaanderen

Poppen zoals wij' is een methodiek die bedoeld is voor jonge kinderen (1-7 jaar) in kindercentra, peuterspeelzalen, voorscholen, de onderbouw basisschool of naschoolse opvang. De methodiek werkt met karakterpoppen die een vriendje worden in de groep. Tijdens het kringgesprek komt een speciale pop regelmatig op bezoek. De leerkracht of leid(st)er vertelt een kort verhaaltje en nodigt de kinderen uit om mee te praten en mee te denken met dat wat de pop beleefd heeft. 'Poppen zoals wij' stimuleert de sociaal-emotionele en cognitieve ontwikkeling en de identiteitsontwikkeling van kinderen. Kinderen leren dat ze trots mogen zijn op zichzelf en op hun eigen achtergrond. Tegelijkertijd leren de kinderen oog en respect te hebben voor overeenkomsten en verschillen tussen mensen. Dit kan vooroordelen en discriminatie op latere leeftijd voorkomen. "Het boek is bedoeld voor beroepskrachten in de onderbouw van de basisschool, kinderopvang, peuterspeelzalen, voorscholen en VVE-voorzieningen onderwijzers kinderopvangconsulenten, pedagogisch begeleiders, leidinggevenden en (onderbouw)coördinatoren en docenten van beroepsopleidingen."

Regenboog is de mooiste vis van de zee. Maar hij is trots en ijdel, en daardoor heeft hij geen vrienden. Pas als hij een van zijn mooiste schubben weggeeft - en later nog veel meer - vinden ze hem aardig. En dan merkt hij dat het belangrijker is om vrienden te hebben dan om de mooiste te zijn! Bij het prentenboek werden lesideeën ontwikkeld. In 'Prentenboeken en coöperatief leren' vind je een werkvorm bij dit prentenboek. Het is uitleenbaar in het Educatief Centrum.

Pygmalion was volgens de legende een Griekse beeldhouwer, die op het beeld van een vrouw, dat hij schiep, verliefd werd en welk beeld tot leven kwam.Prof. Higgins, spraakleraar en dialectenkenner, heeft het bloemenmeisje Eliza Doolittle, afkomstig uit een achterbuurt, weliswaar niet geschapen, maar hij leerde haar spreken en zich behoorlijk gedragen, als gevolg van een weddenschap met zijn vriend kolonel Pickering, een even verstoken vrijgezel als hij zelf.Hij is zo trots op het slagen van zijn experiment, dat hij de verandering, welke innerlijk in Eliza plaats gehad heeft niet ziet. Nadat zij in de uitgaande wereld met goed gevolg haar nieuwe staat heeft vertoond en de mannen over haar spreken als een ding en niet als een mens, komt het tot een uitbarsting tussen haar en Higgins, waarbij blijkt hoe diep hij haar gekwetst heeft en hoe veel zij van hem houdt.Haar gevoel van eigenwaarde dwingt haar zijn huis te verlaten. Zij vindt een toevlucht bij Higgins' moeder, een wijze, menselijke vrouw, die begrijpt wat haar zoon heeft aangericht in het van nature onbedorven meisje, dat in haar oude wereld niet terug kan en voor wie in de societywinkel geen plaats is. Door Eliza's vlucht in zijn ijdelheid gekwetst, komt hij bij zijn moeder om raad.Het blijkt, dat hij zo aan haar aanwezigheid en aan de kleine diensten welke zij hem bewijst, gewend is, dat hij haar niet missen wil.In een twistgesprek verwijt Eliza hem zijn aanmatigende wijze van optreden, die de mens en de vrouw in haar kwetst. Zij brengt hem aan zijn verstand, dat zij met wat zij van hem geleerd heeft haar eigen brood kan verdienen en hem niet meer nodig heeft. Zij vertrekt met mevrouw Higgins om boodschappen te doen maar hij is zo overtuigd, dat zij in zijn huis zal terugkeren, dat hij haar op zijn bazige manier een paar boodschappen opdraagt. En het heeft er alle schijn van, dat hij zich niet vergist, want zij komt terug om het nummer van zijn handschoenen te vragen. (cop. NVA)

Pygmalion was volgens de legende een Griekse beeldhouwer, die op het beeld van een vrouw, dat hij schiep, verliefd werd en welk beeld tot leven kwam.Prof. Higgins, spraakleraar en dialectenkenner, heeft het bloemenmeisje Eliza Doolittle, afkomstig uit een achterbuurt, weliswaar niet geschapen, maar hij leerde haar spreken en zich behoorlijk gedragen, als gevolg van een weddenschap met zijn vriend kolonel Pickering, een even verstoken vrijgezel als hij zelf.Hij is zo trots op het slagen van zijn experiment, dat hij de verandering, welke innerlijk in Eliza plaats gehad heeft niet ziet. Nadat zij in de uitgaande wereld met goed gevolg haar nieuwe staat heeft vertoond en de mannen over haar spreken als een ding en niet als een mens, komt het tot een uitbarsting tussen haar en Higgins, waarbij blijkt hoe diep hij haar gekwetst heeft en hoe veel zij van hem houdt.Haar gevoel van eigenwaarde dwingt haar zijn huis te verlaten. Zij vindt een toevlucht bij Higgins' moeder, een wijze, menselijke vrouw, die begrijpt wat haar zoon heeft aangericht in het van nature onbedorven meisje, dat in haar oude wereld niet terug kan en voor wie in de societywinkel geen plaats is. Door Eliza's vlucht in zijn ijdelheid gekwetst, komt hij bij zijn moeder om raad.Het blijkt, dat hij zo aan haar aanwezigheid en aan de kleine diensten welke zij hem bewijst, gewend is, dat hij haar niet missen wil.In een twistgesprek verwijt Eliza hem zijn aanmatigende wijze van optreden, die de mens en de vrouw in haar kwetst. Zij brengt hem aan zijn verstand, dat zij met wat zij van hem geleerd heeft haar eigen brood kan verdienen en hem niet meer nodig heeft. Zij vertrekt met mevrouw Higgins om boodschappen te doen maar hij is zo overtuigd, dat zij in zijn huis zal terugkeren, dat hij haar op zijn bazige manier een paar boodschappen opdraagt. En het heeft er alle schijn van, dat hij zich niet vergist, want zij komt terug om het nummer van zijn handschoenen te vragen. (cop. NVA)

Pygmalion was volgens de legende een Griekse beeldhouwer, die op het beeld van een vrouw, dat hij schiep, verliefd werd en welk beeld tot leven kwam.Prof. Higgins, spraakleraar en dialectenkenner, heeft het bloemenmeisje Eliza Doolittle, afkomstig uit een achterbuurt, weliswaar niet geschapen, maar hij leerde haar spreken en zich behoorlijk gedragen, als gevolg van een weddenschap met zijn vriend kolonel Pickering, een even verstoken vrijgezel als hij zelf.Hij is zo trots op het slagen van zijn experiment, dat hij de verandering, welke innerlijk in Eliza plaats gehad heeft niet ziet. Nadat zij in de uitgaande wereld met goed gevolg haar nieuwe staat heeft vertoond en de mannen over haar spreken als een ding en niet als een mens, komt het tot een uitbarsting tussen haar en Higgins, waarbij blijkt hoe diep hij haar gekwetst heeft en hoe veel zij van hem houdt.Haar gevoel van eigenwaarde dwingt haar zijn huis te verlaten. Zij vindt een toevlucht bij Higgins' moeder, een wijze, menselijke vrouw, die begrijpt wat haar zoon heeft aangericht in het van nature onbedorven meisje, dat in haar oude wereld niet terug kan en voor wie in de societywinkel geen plaats is. Door Eliza's vlucht in zijn ijdelheid gekwetst, komt hij bij zijn moeder om raad.Het blijkt, dat hij zo aan haar aanwezigheid en aan de kleine diensten welke zij hem bewijst, gewend is, dat hij haar niet missen wil.In een twistgesprek verwijt Eliza hem zijn aanmatigende wijze van optreden, die de mens en de vrouw in haar kwetst. Zij brengt hem aan zijn verstand, dat zij met wat zij van hem geleerd heeft haar eigen brood kan verdienen en hem niet meer nodig heeft. Zij vertrekt met mevrouw Higgins om boodschappen te doen maar hij is zo overtuigd, dat zij in zijn huis zal terugkeren, dat hij haar op zijn bazige manier een paar boodschappen opdraagt. En het heeft er alle schijn van, dat hij zich niet vergist, want zij komt terug om het nummer van zijn handschoenen te vragen. (cop. NVA)