In de jaren twintig en dertig waren in Nederland vele vredesorganisaties actief, veelal in reactie op de verschrikkingen van de Eerste Wereldoorlog. De geschiedenis van een van die minder bekende organisaties, de Jongeren Vredes Actie (JVA, 1924-1940), is nu voor het eerst geboekstaafd. Begonnen als een vrijzinnig-christelijke, pacifistische jongerenorganisatie ontwikkelde de JVA zich gedurende het Interbellum tot een radicale antimilitaristische – en antikapitalistische – vredesbeweging, die op het hoogtepunt van haar bestaan enkele duizenden leden telde. De chronologische geschiedschrijving, rijk geïllustreerd, gaat in op de organisatiestructuur en activiteiten van de JVA, met daarbij ook aandacht voor de publicaties en acties van de JVA. Uiteindelijk zou de JVA zich in de jaren dertig – tevergeefs – inzetten voor geestelijke weerbaarheid en pacifistische volksverdediging tegen de fascistische dreiging. Het gedachtegoed en de voormannen van de JVA hebben mede aan de basis gestaan van het naoorlogse humanisme in Nederland. Hide text