De 15-jarige Karel (ik-figuur) kan zijn jeugdliefde Sarah, die aan kanker is overleden, niet vergeten en wijst elk nieuw contact af. Pas als hij zijn herinneringen aan Sarah opschrijft, is er ruimte voor nieuwe relaties. Prachtig ingetogen verhaal over de herinneringen van Karel aan Sarah: op de kleuterschool, de eerste kus, weglopen. Ook zijn emoties die hij nooit heeft uitgesproken en zijn frustraties komen aan bod: hoezo God is liefde?, de schijnheilige tranen op de begrafenis, zijn moeder die hem met wijsheden uit zelfhulpboeken probeert te helpen. Karel is meer naar binnen gekeerd in vergelijking met Dagmar, de hoofdpersoon uit het recent verschenen 'Zonder zusje'*, die veel ongeremder in haar rouwverwerking is. Karel beschrijft zijn herinneringen en emoties in een soort dagboek waarbij de herinneringen in een ander lettertype zijn gedrukt. Redelijk vlot taalgebruik met af en toe een moeilijk woord, zoals refter of bottinnes. Prachtige zwart-witfoto's die eenzaamheid uitstralen en de dramatiek verhogen. Aangrijpend verhaal dat helaas niet direct vanaf het begin boeit, maar je later laat huilen. Voor de doorbijters vanaf ca. 14 jaar. Hide text

Karel probeert zijn verdriet om de dood van zijn grote jeugdliefde, Sarah, te verwerken door allerlei herinneringen te noteren in een oud schriftje. De pogingen van zijn moeder om hem over zijn verdriet heen te helpen slagen niet echt. Karel wimpelt ook de toenaderingspogingen van Lily af, omdat hij dat als verraad tegenover Sarah beschouwt. Hij voelt zich niet begrepen door zijn omgeving. Het verhaal is met heel veel zorg en beeldrijk geschreven. Het geeft goed weer wat er zich in Karels hoofd afspeelt. De ervaringen en herinneringen worden minutieus beschreven. Het is geen doorlopend verhaal. Wat maakt dat het m.i. niet voor iedereen zo toegankelijk is. De beschrijving van herinneringen wordt soms in de lay-out weerspiegeld. Foto's benadrukken de levensechtheid van het verhaal.