Uitgaande van de haar avontuurlijke, tastende stijl is het genre-onderscheid essay-verhalen-roman bij Mutsaers arbitrair. Als in de roman 'Rachels rokje' (1994) zijn in deze, na 'Hazepeper' (1985) en 'Kersebloed' (1990), derde essaybundel verschillende emoties vertrekpunt van onderzoek. Aanleiding daarvoor vormt beeldend werk van o.m. Bonnard, Doré, Hergé en Masereel en literair werk van Gilliams, Flaubert, Ponge en Cortázar. Bijzondere aandacht schenkt Mutsaers aan de betrekking tussen mens en dier, m.n. paarden en honden. Zij wil paarden niet beschrijven, maar schrijvend een metamorfose voltrekken en paard worden. Daarom de aandacht voor emoties. Dat zijn de momenten waarop iemand van vorm kan veranderen. Mutsaers benut subliem en zeer persoonlijk onverwachte en ongebruikte mogelijkheden van de taal. De schrijfster kreeg onlangs de P.C. Hooftprijs. Paperback; vrij kleine druk.