In zijn gedichten onttrekt Claude van de Berge zich zoveel mogelijk aan anekdotiek om een uitgepuurde observatie te bekomen. Dat verleent aan zijn poëzie een erg abstract en hooggestemd filosofisch karakter. In zijn jongste bundel gaat hij nog een stap verder in de abstractie. 'Holoversum', een begrip uit de kosmologie, zou verwijzen naar de onverbrekelijke eenheid tussen de afzonderlijke dingen en de ruime kosmos, een thema dat hier vooral wordt toegesneden op de liefde, waarvan de sporen zijn neergeslagen in de hele werkelijkheid. Vrijwel alle gedichten speuren naar de grens tussen het zichtbare en het onzichtbare, het voorbije en het eeuwige, het uitwendige en het innerlijk. De liefde blijkt bij uitstek in staat een brugfunctie te vervullen, en in die zin presenteert Holoversum een sterk humaan en ethisch geloof. De illustraties van Irène Philips weten die spanning goed over te brengen. In vergelijking met Van de Berges vorige bundels is de poëzie hier echter eenzijdiger op de beschouwing gericht, waardoor de lyrische spanning toch minder prominent is. Sobere en ruime lay-out. Hide text