Vlinders in de buik, het is iets wat niet alleen mensen voelen. Als je Eén miljoen vlinders van Edward van de Vendel en Carll Cneut mag geloven, komen ze bij olifanten vóór de verliefdheid. De kleine Stach ziet op een dag massa's vlinders vliegen. Als hij dat aan zijn ouders vertelt, weten zij wat hen te doen staat. Al vinden zij het nog veel te vroeg - op de prent zie je dat Stach tot voor kort nog met ballen en autootjes speelde - beseffen ze dat hun jongen op pad moet gaan, zijn vlinders achterna. Een muisje staat erbij met een hart op een papier, en het is al gauw duidelijk dat de vlinders symbool staan voor de liefde. De tekst van Edward van de Vendel is een plezier om voor te lezen: zijn opsomming van soorten vlinders, met allerlei rijmen en alliteraties, is hilarisch, en daagt je uit om de prenten op een andere manier te bekijken. Vlinders passen uitstekend bij de illustratiestijl van Carll Cneut: hij heeft een voorliefde voor kleurcontrasten en zijn fijne lijnenspel past perfect bij de breekbare textuur van de vlinders. Zoals hij wel vaker doet, stopt Cneut in zijn prenten ook visuele knipogen naar zijn vorige boeken. Dat hij ondertussen al flink wat boeken op zijn naam heeft, blijkt uit de middelste illustratie in het boek, die overloopt op de voorgaande en volgende bladzijden en waarin een menigte figuren uit vorig werk van Cneut zijn verzameld rond de kleine Stach. Geen van hen kan de vlinders zien, dat kan Stach alleen met een vriendinnetje delen: als hij haar eindelijk gevonden heeft, worden ze letterlijk bedolven onder de vlinders. Jammer genoeg wordt deze treffende scène gevolgd door een erg flauwe grap. Stach loopt paniekerig weg omdat hij denkt dat hij de vlinders heeft ingeslikt. Hier lijkt Stach nog steeds de kleine olifant van voor hij op weg ging en wordt de tekst even al te kinderachtig en belerend: 'Maar nee, natuurlijk had Stach de vlinders niet ingeslikt. Dat gekriebel in zijn buik kwam van iets heel anders, en dat begon hij nu vanzelf te begrijpen.' De passage komt over als een geforceerde poging om humor te brengen in een boek dat voor het overige veel subtieler is, zowel in woord als in beeld. Hide text

Midden in de nacht vliegen een miljoen verschillende vlinders rondom het hoofd van Stach, een jonge olifant, zelfs de Grote Blote uit Moesmenistan. Hij vertelt het zijn ouders, die verbaasd mompelen ‘Zo snel al?’ en hem vervolgens met een veldtas vol eten en drinken de wijde wereld insturen. Stach begrijpt niet waarom hij wordt weggestuurd en omdat hij niet weet waar hij heen moet gaan, volgt hij de vlinders. Bijna iedereen die hij tegenkomt, weet wel waar zijn weg toe zal leiden, maar steeds zijn op zo’n moment de vlinders even weg. Tot hij een meisjesolifant ontmoet met allemaal vlinders om haar hoofd. Dan begrijpt Stach waarom hij op reis moest. Schitterend prentenboek over een tijdloos thema: ontluikende liefde. Op zeer fantasievolle manier wordt het thema in een verhaal over een jong olifantje (dat staat voor iedere mens) gegoten. Het verhaal is goed opgebouwd en werkt via het raadselachtige toe naar de climax; het literaire taalgebruik is helder en invoelbaar. De tekst is gedrukt in een schreefloze, rode letter. De meer dan paginagrote sfeervolle en expressieve illustraties bieden urenlang kijkplezier, onder meer door de enorme rijkdom aan details, zoals een muis die Stach volgt op zijn reis. Groot prentenboek voor alle leeftijden. Zilveren Griffel 2008. Vanaf ca. 6 jaar. Hide text

Op een nacht ziet het olifantje Stach miljoenen vlinders. (De opsomming van alle mogelijke vlinders vind ik wat overdreven.) 's Morgens vraagt hij aan zijn ouders of zij die vlinders ook zagen. Ze reageren ontzet: Zo snel al? O, grote jongen van ons ... Het is tijd. Snel maken ze proviand klaar en zeggen hem te gaan. Stach is bang maar zijn ouders zeggen dat hij vanzelf zal begrijpen waarheen hij moet gaan. De vlinders wijzen hem de weg. Onderweg ontmoet hij dieren die ook van de vlinders weten. Stach vertelt de oude eland erover en die reageert: Hmm, zo rijk, zo zeldzaam. Hij maant Stach aan: Zorg dat je geniet. Zorg dat je alles onthoudt. Zorg dat je ze achternagaat. De kraanvogel zegt geruststellend dat hij zijn ouders vanzelfsprekend zal terugzien. Stach stapt verder met de vlinders tot hij op een bruggetje een meisje ziet staan ook met allemaal vlinders om haar heen. Wanneer zij haar poot op zijn buik legt, weet Stach zich geen raad met al die vlinders die nu in zijn buik zitten. Het meisje weet gelukkig wel wat het betekent. Dit is een mooi en vooral een kleurrijk sprookje over volwassen worden. De rijkelijke illustraties van Carll Cneut zijn eens te meer een streling voor het oog. Dit prentenboek kan ook oudere kinderen aanspreken.
Hide text