Nino voelt zich alleen en heeft ‘een hondje dat hij niet had’, dat werkelijk van alles durft, maar ook de gevoelens van Nino heel goed aanvoelt. Op een dag is het fantasiehondje er niet meer en krijgt Nino een echt hondje. Een heel lief beestje, maar hij durft veel minder. Nino fantaseert dan onder meer ‘een niet-nijlpaard en een niet-neushoorn’. Bijzonder fantasierijk prentenboek, waarin het thema van het dagdromen met fantasiedieren uitstekend wordt uitgewerkt. Nino is duidelijk erg eenzaam (zijn ouders hebben geen tijd voor hem, zijn vader is in een ver land heel druk aan het zakendoen, zijn moeder zien we ook op slechts één illustratie, foto’s makend, en dan met haar rug naar Nino) en heeft zijn fantasiedieren nodig als vriendjes. De herhalingen in de tekst zijn erg effectief en benadrukken deze eenzaamheid. Ook in de sfeervolle tekeningen, geïnspireerd op het Scandinavische platteland, weet de illustrator deze eenzaamheid erg mooi te treffen. De fantasiedieren worden doorzichtig getekend. Een invoelbaar prentenboek dat aanleiding kan geven tot het nadenken over eenzaamheid. Bijzonder fraaie uitvoering en vormgeving. Vanaf ca. 5 jaar. Hide text

Het hondje dat Nino niet had bestaat niet, althans niet voor mama en ook niet voor anderen, alleen voor Nino. Het hondje durft alles wat Nino niet durft: op de schoot van Oudoma zitten, uit een bootje in het diepe water springen... Ook luistert het niet-hondje van Nino mee naar de telefoontjes van papa, uit een land ver weg. Het hondje dat Nino niet had, hield van tranen. Hij vond ze lekker. Dropwater. Op een dag verdwijnt het niet-hondje en krijgt Nino een echt hondje ... een hond die iedereen kan zien. Deze hond houdt niet van het meer en ook niet van Oudoma (net zoals Nino) en hij weet niets over papa of over telefoons uit een ver weg land. Voor Nino geeft dat niets, want dan denkt hij aan het hertje dat hij niet heeft of aan de niet-zebra of de gedachten-giraffe, de onbestaande beer en alle andere hondjes die Nino niet heeft.
Het isolement van Nino die zijn tijd enkel lijkt te verdrijven met fantasiedieren is in het hele boek duidelijk voelbaar. De eenzaamheid van het hoofdpersonage wordt in de tekst en illustraties beklemmend echt weergegeven en doet de lezer huiveren. De verlaten, eerder troosteloze landschappen geïnspireerd op het Scandinavische platteland, weerspiegelen de gevoelswereld van de kleine jongen.
Voor de illustrator Anton Van Hertbruggen vormde dit boek zijn afstudeerproject. Een aangrijpend en wondermooi boek dat smaakt naar meer.
Op de achterkant van het boek staat: vanaf 5 jaar. Weinig vijfjarigen zullen ten volle de sfeer en de diepgang van dit boek kunnen waarderen. Volwassenen daarentegen die er wel gevoelig voor zijn, kunnen proberen hun ervaring met al iets oudere kinderen te delen. 
Hide text